مقایسه اثر دوز ثابت و دوز متغیر نگهدارنده پروپوفل بر زمان بیدار شدن با مانیتورینگ شاخص دوطیفی

Abstract

داروی پروپوفول یک داروی جدید خواب‌آور وریدی اســـت که کاربرد زیادی در بیهوشی دارد و مانیتور کردن عمق بیهوشی با (Bispectral Index)BIS نیز یک پارامتر مشتق شده از الکتروآنسفالوگرافی(EEG) می‌باشد که با ایجاد خواب و از دست رفتن هوشیاری در ارتباط است. هدف از این مطالعه مقایسه زمان بیدار شدن در انتهای جراحی پس از قطع داروی پروپوفل در گروه شاهد که دوز ثابت از پروپوفل دریافت می‌کردند و گروه مورد مطالعه که دوز متغیر پروپوفل را تحت مانیتورینگ BIS دریافت می‌کردند، بوده است. در این مطالعه 50 بیمار که قرار بود در یک بیمارستان عمومی تحت عمل جراحی انتخابی ستون فقرات قرار گیرند به صورت اتفاقی به 2 گروه 25 نفری تقسیم شدند و به شکل یک کارآزمایی بالینی (RCT) مورد بررسی قرار گرفتند. پس از تزریق میدازولام و سوفنتانیل به عنوان پیش‌دارو، القای بیهوشی توسط داروی پروپوفل انجام شد. در گروه اول دوز نگهدارنده داروی بیهوشی طوری تعیین شده بود که شاخص BIS بین اعداد 40 و 50 قرار گیرد. و در گروه دوم دوز ثابت پروپوفل به میزان 150 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم در نظر گرفته شد، و از دوزهای متناوب سوفنتانیل برای بی‌دردی استفاده گردید. در طی عمل جراحی مانیتورینگ عبارت بودند از: شاخص BIS، علائم حیاتی (فشار خون و ضربان قلب) و زمان ریکاوری پس از قطع دارو. براساس نتایج به دست آمده زمان اولین پاسخ بیداری در گروه اول که دوز متغیر پروپوفل را دریافت کرده بودند بطور میانگین 480 ثانیه و در گروه دوم 549 ثانیه بود(05/0P<). میزان کل داروی مصرفی حین جراحی که حدود 30±120 دقیقه برای همه بیماران طول کشیده بود، در گروه اول بطور میانگین 980 میلی‌گرم و در گروه دوم بطور متوسط 1240 میلی‌گرم بوده است. بر اساس نتایج به دست آمده میزان هوشیاری در زمان رسیدن به ریکاوری در گروه اول نسبت به گروه دوم بیشتر بوده است(در گروه اول 45 و در گروه دوم 19 بیماران هوشیار بودند). براساس نتایج حاصل از این بررسی می‌توان گفت که تجویز انفوزیون پروپوفل با مانیتور کردن عمق بیهوشی با شاخص BIS در حین بیهوشی سبب سریعتر شدن ریکاوری و کاهش میزان مصرف پروپوفل می‌شود.