تأثیر تمرین هوازی و مکمل یاری ال-کارنیتین بر برخی فاکتورهای آپوپتوز کبد موش صحرایی دیابتی

Abstract

زمینه و هدف: یکی از راه‌های کاهش آپوپتوز در بدن، مصرف آنتی اکسیدان‌های غیرآنزیمی و دیگری ورزش مناسب می باشد. هدف از این پژوهش تاثیر تمرین هوازی و مصرف ال کارنیتین بر برخی از فاکتورهای آپوپتوز کبد موش صحرایی دیابتی بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، تعداد 45 سر موش نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 300 گرم ، به طور تصادفی به شش گروه شم، 2) گروه کنترل سالم، 3)گروه کنترل دیابتی، 4) گروه دیابتی دریافت کننده ال کارنیتین، 5)گروه دیابتی تمرین هوازی 6) گروه دیابتی تمرین هوازی و دریافت کننده ال کارنیتین تقسیم شدند. رت­ها با تزریق نیکوتین آمید و تک دوز STZ به مقدار 55 میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دیابتی شدند. رت­های دریافت کننده ال کارنیتین روزانه 100 میلی­گرم ال کارنیتین را به صورت خوراکی دریافت کردند. پروتکل تمرینی هوازی بر روی تردمیل انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد مداخله ترکیبی تمرین هوازی و مکمل ال کارنیتین بر فاکتور Bcl2 بافت کبد موش های مبتلا به دیابت تأثیر معنی­داری دارند، اما تمرین هوازی و مکمل ال کارنیتین به تنهایی تأثیر معنی‌داری ندارند. همچنین نتایج نشان داد شش هفته تمرین هوازی و مداخله ترکیبی تمرین هوازی و مکمل ال کارنیتین بر فاکتور BAX بافت کبد موش‌های مبتلا به دیابت تأثیر معنی داری دارند، اما استفاده از مکمل به تنهایی تأثیر معنی­داری ندارد. نتیجه‌گیری: مصرف مکمل ال-کارنیتین همراه با فعالیت ورزشی منظم، می‌تواند اثرات سودمندی بر بهبود آپوپتوز بافت کبد در آزمودنی­های دیابتی نوع 2 داشته باشد..