بررسی اثرات مهاری هتروسیکل های نیتروژن دار، نانو ذرات منیزیم اکسید، نایسین و پلی الایزین بر انتروباکتر آئروژنز (پاتوژن بیمارستانی)

Abstract

زمینه و هدف: انتروباکتر آئروژنز یکی از عوامل عفونت‌های بیمارستانی است که سویه‌های استاندارد آن به سرعت در برابر آنتی بیوتیک‌ها مقاوم می‌شوند. کشف عوامل بازدارنده جدید جهت مقابله با این پاتوژن همواره رو به گسترش است. در این تحقیق، اثرات بازدارندگی چند ترکیب شیمیایی سنتزی شامل نانو ذرات منیزیم اکسید، مشتقات تیازول، ایمیدازولیدین و تتراهیدروپیریمیدین و ترکیبات طبیعی نایسین و پلی الایزین بر علیه انتروباکتر آئروژنز بررسی شده است. روش کار: مطالعه از نوع تجربی می‌باشد. محلول‌هایی از کلیه ترکیبات با غلظت اولیه مشخص در %10 DMSO تهیه گردید. تست‌های آنتی بیوگرام طبق روش‌های انتشار در دیسک و براث میکرو دایلوشن تحت دستور العمل‌های CLSIانجام گرفت. یافته ها: مشتقات تیازول و تتراهیدروپیریمیدین، نانوذرات منیزیم اکسید، نایسین و پلی الایزین فاقد اثر مهاری بر انتروباکتر آئروژنز بودند. تنها ایمیدازولیدین‌های a10 و c10با قطر هاله مهار رشد 12/6 و 52/11 میلی متر، حداقل غلظت مهاری (MIC-Minimum Inhibitory Concentration) 1024 و 256 میکروگرم بر میلی لیتر و حداقل غلظت کشندگی -MBC) (Minimum Bactericidal Concentration 2048 و 512 میکروگرم بر میلی لیتر بر انتروباکتر آئروژنز اثر مهاری داشتند. نتیجه‌گیری: اثرات مهاری ایمیدازولیدی‌های a10 و c10 بر سویه استاندارد انتروباکتر آئروژنز اثبات شد. طراحی و سنتز مشتقات جدید از این خانواده با قدرت اثر بیشتر، می تواند در مطالعات آتی مد نظر قرار گرفته شود.