اثر هشت هفته پیاده روی بر مقاومت به انسولین و پروتئین کربونیل پلاسمای خون زنان یائسه غیر فعال

Abstract

زمینه و هدف: آثار بلندمدت فعالیت ورزشی هوازی بر مقاومت به انسولین و پروتئین کربونیل زنان یائسه غیرفعال متناقض است. از این‌رو، هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته پیاده‌روی بر مقاومت به انسولین و میزان پروتئین کربونیل پلاسمای خون زنان یائسه غیر فعال بود. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، 24 نفر از زنان سالمند شهر شیراز با میانگین سن 94/4±65/59 سال و وزن 37/5±78/64 کیلوگرم پس از تکمیل رضایت‌نامه به‌طور تصادفی به دو گروه 12 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. تمرینات به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته با 45 درصد ضربان قلب هدف 25 دقیقه در هفته‌های اول تا سوم، 55 درصد ضربان قلب هدف برای 35 دقیقه در هفته‌های چهارم تا ششم و 65 درصد ضربان قلب هدف برای 45 دقیقه در هفته‌های هفتم و هشتم در گروه آزمایش انجام شد. از آزمودنی‌ها خواسته شد در طول دوره­ی پژوهش رژیم غذایی معمول خود را رعایت کرده و از تغییر در رژیم غذایی خودداری نمایند. از آزمودنی­های گروه کنترل نیز درخواست شد، در هیچ برنامه فعالیت ورزشی رسمی شرکت نکنند. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) استفاده شد (05/0≥p). یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد، هشت هفته پیاده‌روی مقادیر پلاسمایی پروتئین کربونیل را به‌طور معنادار افزایش داد (005/0=p، 24/10 = F). پس از هشت هفته پیاده‌روی، مقادیر پلاسمایی گلوکز (05/0=p، 925/24 = F)، انسولین (007/0p=، 611/3= F)، مقاومت به انسولین (023/0=p، 545/12 = F)، درصد چربی (000/0=p، 152/162= F) و شاخص توده بدنی (000/0=p، 818/124= F) به‌طور معنادار کاهش یافتند. نتیجه‌گیری: درکل، هشت هفته پیاده‌روی در زنان یائسه­ی غیرفعال سبب کاهش مقاومت به انسولین، BMI و درصد چربی بدن و افزایش پروتئین کربونیل می‌شود.