بررسی کارآیی روش رنگ‌آمیزی کلوئید نقره در تشخیص آدنوکارسینوم، هیپرپلازی و بافت طبیعی آندومتر از یکدیگر

Abstract

نواحی سامانگر هستک ( Nucleolar Organizer Regions, NOR ) حلقه‌هایی از DNA هستند که بدنبال نشخه‌برداری به RNA ریبوزومی بدل می‌گردند. روش کلوئید نقره با رنگ‌آمیزی پروتئینهای همراه با ( s ) NOR ( AgNOR ) قادر است آنها را بصورت نقاط سیاه‌رنگی در داخل هسته نمایان سازد که نمایانگر فعالیت پرولیفراتیو بافت هستند. لذا، از این خاصیت می‌توان برای تفکیک ضایعات پیش‌بدخیمی از بدخیمی استفاده کرد. هدف این پژوهش بررسی توانایی، میزان دقت و خطای روش رنگ‌آمیزی AgNOR برای تفکیک ضایعات مختلف آندومتر است که در بسیاری از موارد همپوشان ( Overlap ) هستند. بهمین منظور 120 مقطع از بافت آندومتر بیمارانی که طی سالهای 1372 لغایت 1376 به بیمارستان اکبرآبادی مراجعه کرده بودند، رنگ‌آمیزی شد. این مقاطع از طریق کورتاژ تشخیصی و هیسترکتومی بدست آمدند. تشخیصهای بافت‌شناسی نمونه‌های مزبور عبارت بودند از: آندومتر پرولیفراتیو (30 نمونه) و آدنوکارسینوم (25 نمونه). تعداد متوسط ( s ) NOR رنگ شده بوسیله نقره ( AgNOR )در هر سلول بافت پرولیفراتیو 9/8، بافت ترشحی 7/5، هیپرپلازی ساده آندومتر 7/9، هیپرپلازی کمپلکس 3/1 و آدنوکارسینوم آندومتر 6/14 بود. اختلاف بین میانگینهای فوق براساس تحلیل واریانس یکطرفه ( ANOVA ) معنی‌دار بود(43-10×42/1 P< ). نتیجه آزمون سنجش قدرت روابط تقریباً برابر با 83% بود. اختلاف معنی‌دار عمدتاً بر اثر اختلاف بین بافتهای طبیعی با یکدیگر، با هیپرپلازی و آدنوکارسینوم و نیز اختلاف بین هیپرپلازی و آدنوکارسینوم ایجاد شده است(01/0 P< ). لذا شمارش ( s ) NOR معیار قاطعی برای تشخیص افتراقی ضایعات مختلف آندومتر از یکدیگر می‌باشد.