نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorکاشانیان, مریمfa_IR
dc.contributor.authorشاه علی, شادابfa_IR
dc.contributor.authorناظمی, میتراfa_IR
dc.contributor.authorبهاء صدریI, شهرهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:10:40Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:10:40Z
dc.date.available1399-08-23T09:10:40Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:10:40Z
dc.date.issued2010-11-01en_US
dc.date.issued1389-08-10fa_IR
dc.identifier.citationکاشانیان, مریم, شاه علی, شاداب, ناظمی, میترا, بهاء صدریI, شهره. (1389). بررسی تأثیر استفاده از دستگاه کیگل ماستر و ورزش کیگل بر بی‌اختیاری ادراری زنان در سنین باروری و مقایسه آنان. مجله علوم پزشکی رازی, 17(77), 55-66.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-1538-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/595408
dc.description.abstractزمینه و هدف: بی‌اختیاری ادراری در زنان مشکل شایعی محسوب می‌گردد که می‌تواند بر کیفیت زندگی آن‌ها مؤثر باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر ورزش‌های کف لگن (کیگل)  به تنهایی یا با استفاده از دستگاه تقویتی عضلات کف لگن )کیگل ماستر) بر بی‌اختیاری استرسی و مختلط ادراری زنان و مقایسه آنان صورت گرفت.روش کار: در این کارآزمایی بالینی 91 زن مبتلا به بی‌اختیاری ادراری استرسی و مختلط به صورت تصادفی  به 2 گروه تقسیم شدند. گروه مداخله(41 نفر) از دستگاه استفاده کردند. گروه کنترل (50 نفر) ورزش‌های کف لگن (کیگل) را انجام دادند. اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار SPSS V.11 تجزیه و تحلیل شد و از آزمون‌های T زوج، T مستقل، ویلکوکسون و من ویتنی برای بررسی تأثیر روش‌ها بر بی‌اختیاری ادرار استفاده شد.یافته‌ها: 85 زن برنامه ورزش‌های کف لگن را تا انتهای ماه سوم انجام دادند ( 46 نفر در گروه کنترل یعنی ورزش به تنهایی و 39 نفر در گروه مداخله یعنی استفاده از وسیله تقویتی کیگل ماستر). قدرت عضلات کف لگن و توانایی شرکت افراد در فعالیت‌های اجتماعی، یک و سه ماه بعد در دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی‌داری نداشت. تفاوت معنی‌داری میان کیفیت زندگی دو گروه، یک و سه ماه بعد با استفاده از سه پرسشنامه (Incontinence Quality Of Life (IQOL، (IIQ) Incontinence Impact Questionnaire و ((UDI Distress Inventory Urogenital وجود نداشت. ولی شدت مشکل بی‌اختیاری ادراری(007/0 p=) 3 ماه بعد از انجام ورزش‌های کف لگن در دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی‌داری داشت. آزمون تی زوج بیانگر وجود بهبود معنی‌دار در کیفیت زندگی  از نظر قدرت عضلات کف لگن (000/0 p=)، توانایی شرکت افراد در فعالیت‌های اجتماعی (000/0 p=)، شدت مشکل بی‌اختیاری ادراری(000/0 p=) و تعداد دفعات بی‌اختیار ادراری (000/0 p=) با هر سه پرسشنامهIQOL، IIQ و UDI در هردو گروه  سه ماه بعد از انجام مطالعه بود.نتیجه‌گیری: ورزش‌های کف لگن با یا بدون استفاده از دستگاه تقویتی در بهبود افراد مبتلا به بی‌اختیاری ادراری استرسی و مختلط مؤثر می‌باشد ولی دو روش بایکدیگر تفاوت واضح ندارندfa_IR
dc.format.extent169
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectکلید واژه‌ها: 1- بی‌اختیاری ادراری 2- کیفیت زندگی 3-دستگاه کیگل ماستر 4- ورزش‌های کف لگن( کیگل)fa_IR
dc.subjectزنان و زایمانfa_IR
dc.titleبررسی تأثیر استفاده از دستگاه کیگل ماستر و ورزش کیگل بر بی‌اختیاری ادراری زنان در سنین باروری و مقایسه آنانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentسازمان تامین اجتماعیfa_IR
dc.citation.volume17
dc.citation.issue77
dc.citation.spage55
dc.citation.epage66


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد