بررسی حاملگی در بیماران تالاسمی درمان شده در دو مرکز حضرت علی‌اصغر و درمانگاه تالاسمی: نتایج حاصل برای مادران و نوزادان آن‌هاPregnancy in Patients with Treated Beta Thalassemia Major in 2 Centers(Ali Asghar Children Hospital & Thalasemia Clinic): Outcome for Mothers and Newborn Infants

Abstract

زمینه و هدف: بتاتالاسمی ماژور، آنمی شدید وابسته به تزریق خون است که به علت رسوب آهن حاصل از تزریق خون مکرر در غدد آندوکرین باعث نازایی می‌شود. در گذشته، حاملگی در تعداد کمی از بیماران تالاسمی گزارش می‌شد. اما بعد از درمان‌های مدرن، که به طور طولانی‌ تزریق خون شده‌اند و گیرنده‌های آهن دریافت کرده‌اند، باعث حاملگی به طور خودبخود شده است. روش بررسی: بررسی بر روی پرونده‌ها(روش مطالعه Cross-sectional) انجام گرفت و اطلاعات به دست آمده به وسیله نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. با توجه به این امر مطالعه‌ای بر روی 32 زن تالاسمی تحت درمان در دو مرکز بیمارستان حضرت علی اصغر و کلینیک تالاسمی که حاملگی خودبه‌خود صورت گرفته بود، انجام گرفت. هدف از این مطالعه به دست آوردن اطلاعاتی درباره حاملگی این بیماران، نحوه حامله شدن(خودبه‌خودی یا توسط هورمون‌تراپی) و نتایج حاصل از آن برای مادر و نوزاد بود. پرسشنامه‌ای تهیه و یافته‌های زیر به دست آمد. یافته‌ها: 12 مورد از بیماران، زایمان با سزارین داشتند و بقیه زایمان واژینال داشتند. وزن متوسط نوزادان 2678 گرم بود. تمام نوزادان نرمال بودند، 45 نوزاد ترم و 5 نوزاد پره‌ماچور و 12 مورد سقط خودبخودی داشتند. 27 نفر از مادران فاقد مشکل قلبی بودند و فقط 5 مورد دچار نارسایی قلبی شدند. نتیجه‌گیری: حاملگی برای مادر و نوزاد می‌تواند بدون ضرر باشد، در صورتی که بیماران تالاسمی از ابتدا تحت درمان وسیع و صحیح گذاشته شوند.