گزارش یک مورد(آناستوموز لارنگوتراکئال) در بیمار مبتلا به تنگی راه هوایی فوقانی به علت انتوباسیون طولانی مدتLaryngotracheal Anastomosis in a Patient with Upper Airway Stenosis Due to Prolonged Intubation: A Case Report

Abstract

شایع‌ترین علت تنگی راه هوایی، ترومای ناشی از انتوباسیون طولانی مدت است. این تنگی‌ها ممکن است به صورت دیررس علامت‌دار شده و به تدریج پیشرفت نمایند. برای پیشگیری از این عارضه، در بالغین، معاینه اندسکوپیک و تصمیم به انجام تراکئوستومی پس از هفت روز از گذشت انتوباسیون توصیه می‌شود. موثرترین روش درمانی برای درمان تنگی‌های کامل و نزدیک به کامل تراشه، رزکسیون سگمنتال و آناستوموز انتها به انتها است. توانایی جراح در آزادسازی تراشه به عوامل متعددی بستگی دارد. از جمله عوامل محدود کننده آزادسازی تراشه، ناتوانی در اکستانسیون گردن است. این مقاله به معرفی بیماری می‌پردازد که متعاقب ترومای غیرنافذ گردن، دچار شکستگی مهره‌های C2 و C3 گردن و صدمه نخاعی شده و پس از 40 روز انتوباسیون اندوتراکئال، با علایم مربوط به دشواری تنفسی پس از خارج کردن لوله بیهوشی، تراکئوستومی شده است. تقریباً یک سال پس از ترومال اولیه، در شرایطی که فیکساسیون گردن، جراحی آناستوموز را با مخاطراتی همراه ساخته بود، به طور کاملاً موفق با حفظ عملکرد فیزیولوژیک حنجره و تراشه، لوله خارج شده است.