ارتباط شاخص‌های تن سنجی با ابتلا به سندرم پیش از قاعدگی و شدت آن در دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی تهران

Abstract

زمینه و هدف: گمان می‌شود که چاقی و اضافه وزن در اتیولوژی برخی از مشکلات قاعدگی از طریق تغییر در تعادل هورمون‌های استروئیدی و گلوبین‌های متصل شونده به هورمون‌های جنسی نقش دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین شاخص های تن سنجی با ابتلا به سندرم پیش از قاعدگی (Premenstrual syndrome =PMS) و شدت آن در دختران دانشجو انجام شد. روش کار: این مطالعه به صورت یک مطالعه مقطعی توصیفی با شرکت 365 دانشجوی خانم ساکن در خوابگاه های دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در سال 1391 انجام شد. روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی بود. از قدسنج و ترازوی Seca برای اندازه گیری قد و وزن در شرایط استاندارد و از متر نواری غیرقابل ارتجاع برای اندازه گیری دور کمر و دور باسن استفاده شد و سپس نسبت دور کمر به دور باسن Waist to Hip Ratio، نسبت دور کمر به قد Waist to Height Ratioو شاخص کونیسیتی Conicity Indexمحاسبه شدند. برای سنجش ابتلا به سندرم پیش از قا عدگی و شدت آن از فرم تشخیص موقت سندرم پیش از قاعدگی و پرسشنامه غربالگری علائم سندرم پیش از قاعدگی (Premenstrual Symptoms Screening Tool-PSST) نسخه ایرانی استفاده شد. داده‌ها با نرم افزار آماری SPSSنسخه16 با استفاده از آزمون آماری Kolmogorov-Smirnov تجزیه و تحلیل شد. جهت بررسی ارتباط بین متغییرها ازضریب همبستگی اسپیرمن استفاده و 05/0> p معنی‌دار تلقی شد. یافته ها: ارتباط آماری مستقیم معنی دار بین دور کمر (123/0=r، 046/0p=)، WHR (125/0=r ، 043/0p=) و WHtR (123/0=r، 045/0p=) با ابتلا به PMS مشاهده شد، اما ارتباط معنی داری بین سایر شاخص ها با PMS مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: با افزایش شاخص های تن سنجی دور کمر، WHR و WHtR احتمال ابتلا به سندرم پیش از قاعدگی و افزایش شدت آن وجود دارد.