نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorنقوی, نادیاfa_IR
dc.contributor.authorمیران‌بیگی, محمدحسینfa_IR
dc.contributor.authorسازگارنیا, آمنهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:08:44Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:08:44Z
dc.date.available1399-08-23T09:08:44Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:08:44Z
dc.date.issued2010-10-01en_US
dc.date.issued1389-07-09fa_IR
dc.identifier.citationنقوی, نادیا, میران‌بیگی, محمدحسین, سازگارنیا, آمنه. (1389). بررسی مقایسه‌ای دوزیمتری PpIX تولید شده درون تومور پس از مصرف ALA در درمان فوتوداینامیک به دو روش فلوئوریمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپی. مجله علوم پزشکی رازی, 17(76), 62-72.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-1529-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/595254
dc.description.abstract    زمینه و هدف: مسئله حائز اهمیت در کاربرد فوتوداینامیک تراپی(Photo Dynamic Therapy-PDT) به عنوان یکی از پایه‌های اساسی درمان نوین ضایعات سرطانی، مسئله دوزیمتری بهینه است. در این راستا، لازم است اطلاعات کافی در مورد غلظت دارو درون بافت هدف حاصل شود. از طرفی با توجه به اینکه Aminolevulinic Acid ALA خود یک حساس‌کننده نوری نیست و منجر به تولید حساس‌کننده نوری پروتوپورفیرین IX (PpIX) در سلول‌های بافت هدف می‌شود، مسئله تعیین مقدار PpIX تولید شده در بـافت هدف برای دوزیمتری PDT حائـز اهمیت می‌باشد. در این مطالعه، دو روش فلوئوریمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپی به منظور تعیین غلظت PpIX درون بافت هدف بررسی شده‌اند. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در فاز درون تنی بر روی رده سلولی CT26 موش  Balb/cانجام شده است. برای این منظور ابتدا با تزریق زیر جلدی تعداد 106 سلول زنده CT26 در پهلوی راست 18 موش Balb/c (8-6 هفته‌ای با وزن 28-20 گرم)، تومور کولون القاء گردید. سپس غلظت PpIX درون تومور به دو روش فلوئوریمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپی تعیین گردید. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها، پس از اطمینان از نرمال بودن توزیع داده‌ها در سطح اطمینان 95 درصد، با استفاده از آزمون تی توسط نرم‌افزار12  V. SPSS  انجام گرفته است.یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده مناسب‌ترین طول موج تحریک فلوئورسانس PpIX طول موج 407 نانومتر  (nm)است. همچنین 8 ساعت پس از تزریق ALA تجمع PpIX درون تومور به حداکثر خود می‌رسد و پس از آن پروسه دفع دارو شروع می‌شود. بنابراین چنانچه برای نگهداری بیمار در محلی تاریک مشکلی وجود نداشته باشد، 8 ساعت پس از تزریق مناسب‌ترین زمان برای تابش لیزر درمانی است. از سوی دیگر در هر دو روش با اندازه‌گیری طیف فلوئورسانس بافت و بر اساس منحنی استاندارد تعیین شده برای  PpIX، غلظتPpIX درون بافت تومور تعیین شد.نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت مسئله تعیین مقدار داروی تجمع یافته درون بافت هدف، هم در زمینه کاربردهای کلینیکی PDT و هم در زمینه مدل‌سازی دوزیمتری PDT که در واقع گامی در راستای بهینه‌سازی این روش درمانی می‌باشد، هر دو روش فلوئوریمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپی مؤثر می‌باشند. البته فلوئورسانس اسپکتروسکوپی به دلیل غیرتهاجمی بودن و امکان اندازه‌گیری زمان حقیقی بر فلوئوریمتری برتری دارد.fa_IR
dc.format.extent449
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectکلید واژه ها: 1- فوتوداینامیک تراپی 2- فلوئوریمتری 3- فلوئورسانس اسپکتروسکوپی 4-پروتوپورفیرین IXfa_IR
dc.subjectفیزیک‌پزشکیfa_IR
dc.titleبررسی مقایسه‌ای دوزیمتری PpIX تولید شده درون تومور پس از مصرف ALA در درمان فوتوداینامیک به دو روش فلوئوریمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی مشهدfa_IR
dc.citation.volume17
dc.citation.issue76
dc.citation.spage62
dc.citation.epage72


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد