تأثیر توانبخشی قلبی مبتنی بر تمرینات ورزشی به دو شیوه هوازی و هوازی - مقاومتی بر عملکرد بیومکانیکی عضله قلب بیماران قلبی (MI، PCI و CABG)

Abstract

زمینه و هدف: از آنجایی که عملکرد ضعیف پمپ و اتساع بطن چپ، هر دو در توسعه نارسایی قلبی سهیم می­باشند، بهبود عملکرد پمپ و محدود کردن اتساع بطن چپ هر دو از اهداف مهم درمانی به شمار می­روند. هدف از انجام این تحقیق مطالعه تأثیر توانبخشی قلبی مبتنی بر تمرینات ورزشی به دو شیوه هوازی و هوازی - مقاومتی بر عملکرد بیومکانیکی عضله قلب بیماران قلبی (MI، PCI و CABG) بود. روش کار: در این تحقیق نیمه آزمایشگاهی، 51 بیمار قلبی مرد میانسال در محدوده سنی 92/5±73/55 سال در پی MI، CABG و PCI شرکت داشتند که بطور تصادفی و به تساوی در سه گروه تمرینات هوازی، تمرینات هوازی – مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. گروه­های تجربی به مدت هشت هفته تمرینات هوازی زیر بیشینه انجام دادند، پروتکل تمرینی بکار گرفته شده شامل سه جلسه در هفته تمرینات توانبخشی و هر جلسه فعالیت شامل سه بخش؛ گرم کردن، فعالیت اصلی و سرد کردن بود. گروه هوازی – مقاومتی علاوه بر تمرینات هوازی، دو جلسه در هفته به مدت 15 دقیقه تمرینات مقاومتی انجام دادند. یافته ­ها: بهبود معنی­دار تمامی شاخص­های عملکرد بیومکانیکی عضله قلب شامل: کسر جهشی (001/0=P)، حجم پایان دیاستول (001/0=P)، حجم پایان سیستول (001/0=P)، اندازه پایان دیاستولیک بطن چپ (001/0=P)، اندازه پایان سیستولیک بطن چپ (001/0=P)، ضخامت سپتوم بین بطنی (001/0=P) و ضخامت دیواره خلفی بطن چپ (001/0=P) در هر دو گروه تمرینات هوازی و هوازی – مقاومتی نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. این بهبود در گروه هوازی – مقاومتی برجسته­تر بود. نتیجه‌گیری: برنامه توانبخشی قلبی مبتنی بر تمرینات ورزشی خصوصاً استفاده از تمرینات هوازی - مقاومتی حداقل به مدت هشت هفته، باعث بهبود معنی­دار عملکرد بیومکانیکی عضله قلب بیماران قلبی می­گردد.