| dc.contributor.author | علیشیری, غلامحسین | fa_IR |
| dc.contributor.author | امینی, محسن | fa_IR |
| dc.contributor.author | احمدزاد اصل, مسعود | fa_IR |
| dc.contributor.author | قربانی, غلامعلی | fa_IR |
| dc.contributor.author | جعفری, امیرمسعود | fa_IR |
| dc.contributor.author | سلیم‌زاده, احمد | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T09:07:37Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T09:07:38Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T09:07:37Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T09:07:38Z | |
| dc.date.issued | 2008-06-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1387-03-12 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | علیشیری, غلامحسین, امینی, محسن, احمدزاد اصل, مسعود, قربانی, غلامعلی, جعفری, امیرمسعود, سلیم‌زاده, احمد. (1387). بررسی شیوع آنتی‌بادی هلیکوباکتر پیلوری در بیماران استئوآرتریت و افراد سالم مراجعه کننده به بیمارستان بقیه‌ا...(عج) تهران در سال 1385. مجله علوم پزشکی رازی, 15, 137-143. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2228-7043 | |
| dc.identifier.issn | 2228-7051 | |
| dc.identifier.uri | http://rjms.iums.ac.ir/article-1-906-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/595171 | |
| dc.description.abstract | زمینه و هدف: استئوآرتریت، شایعترین اختلال مفصلی است که در انسان دیده می‌شود و بار اقتصادی سنگینی را بر سیستم‌های سلامت در سراسر دنیا تحمیل می‌کند. این مسئله، ارزیابی‌های بیشتری را برای روشن ساختن فاکتورهای مؤثر بر میزان بروز، شدت و تظاهرات کلینیکی آنرا ایجاب می‌کند. هدف از این مطالعه مقایسه شیوع آنتی‌بادی‌های ضد هلیکوباکترپیلوری در میان مبتلایان به استئوآرتریت و جمعیت سالم می‌باشد. روش بررسی: در یک مطالعه مشاهده‌ای ـ تحلیلی ـ مقطعی، برای پیدا کردن ایمونوگلوبولین G، ایمونوگلوبولین A و آنتی‌بادی‌های ضد پروتئین A وابسته به سیتوتوکسین(Anti-cag A) اختصاصی هلیکوباکترپیلوری، در 90 بیمار مبتلا به استئوآرتریت ارجاع داده شده به درمانگاه روماتولوژی بقیه‌ا...(عج) و 95 فرد سالم گروه کنترل، از روش الایزا استفاده شد. برای آنالیز داده‌ها از Independent sample T-test استفاده شد. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران مبتلا به استئوآرتریت(شامل 84 زن و 6 مرد) 64/0±53 سال و برای 78 زن و 17 مرد گروه کنترل سالم 12/1±67/39 سال بود. میانگین سطح سرمی IgA، Vu75/3±3/40 و Vu05/2±26/27 به ترتیب برای گروه استئوآرتریت و گروه کنترل بود که این عدم تقارن از نظر آماری معنی‌دار بود(003/0=P). سطح سرمی IgG در بیماران استئوآرتریت در مقایسه با گروه کنترل سالم، تفاوت معنی‌داری نداشت(128/0=P). همچنین، سطح سرمی Anti-cag A در گروه استئوآرتریت و گروه کنترل نیز اختلاف معنی‌داری نداشت(05/0P>). نتیجه‌گیری: سطح سرمی ایمونوگلوبولین A اختصاصی هلیکوباکترپیلوری، در بیماران استئوآرتریت نسبت به افراد سالم به طور معنی‌داری بالاتر بود(003/0=P). این یافته در مورد آنتی‌بادی‌های IgG و Anti-cag A صادق نبود. مشخص نمودن ارتباط ابتلا به هلیکوباکتر پیلوری و استئوآرتریت نیاز به مطالعات بیشتری دارد. | fa_IR |
| dc.format.extent | 200 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی ایران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله علوم پزشکی رازی | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Razi Journal of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | 1 – شیوع 2 – هلیکوباکترپیلوری 3 – استئوآرتریت | fa_IR |
| dc.subject | روماتولوژی | fa_IR |
| dc.title | بررسی شیوع آنتی‌بادی هلیکوباکتر پیلوری در بیماران استئوآرتریت و افراد سالم مراجعه کننده به بیمارستان بقیه‌ا...(عج) تهران در سال 1385 | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.citation.volume | 15 | |
| dc.citation.spage | 137 | |
| dc.citation.epage | 143 | |
