بررسی اثر آتوروستاتین در یافته‌های بالینی و آزمایشگاهی آرتریت روماتوئید

Abstract

زمینه و هدف: مطالعات متعددی درباره اثر ضدالتهابی و تعدیل کننده ایمنی استاتین‌ها انجام شده و ممکن است این اثرات در کاهش مارکرهای التهابی در آرتریت روماتوئید نیز وجود داشته باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر استاتین در مارکرهای بالینی و آزمایشگاهی آرتریت روماتوئید است. روش بررسی: این تحقیق، به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور از فروردین 84 تا تیرماه 85 انجام شد. در این مطالعه، 66 بیمار با آرتریت روماتوئید که دچار بیماری فعال بودند و به کلینیک روماتولوژی بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) مراجعه کرده بودند، انتخاب شده و به صورت تصادفی و دو سوکور به دو گروه جهت دریافت 40 میلی‌گرم آتوروستاتین یا پلاسبو تقسیم شدند. دو گروه از نظر مدت و فعالیت بیماری و مصرف داروهای زمینه‌ای ضد روماتیسمی مشابه بودند. اطلاعات بیماران در ویزیت اول و پایان هفته چهارم و بیست‌و‌چهارم درمان ثبت شد. آنالیز آماری توسط Chi square و ANOVA با نرم‌افزار SPSS 11.5 انجام شد. یافته‌ها: 32 نفر در گروه آتوروستاتین و 34 نفر در گروه پلاسبو بودند. میانگین سنی در گروه دارو 84/51 سال و در گروه پلاسبو 47 سال بود. میانگین مدت بیماری در گروه دارو 06/7 و در گروه پلاسبو 8/7 سال بود. غیر از کاهش خشکی صبحگاهی در گروه پلاسبو، تفاوت مشخصی در یافته‌های بالینی و آزمایشگاهی بیماران یافت نشد. نتیجه‌گیری: براساس این مطالعه، به نظر نمی‌رسد استاتین‌ها در کاهش مارکرهای التهابی در آرتریت روماتویید نقش موثری داشته باشند.