مقایسه اثرات ایزوفلوران ـ پروپوفول و ایزوفلوران ـ تیوپنتال بر سطح نوراپی‌نفرین پلاسما به دنبال تحریک دردناک در عمق بیهوشی یکسان

Abstract

پاسخ‌های بدن بیماران نسبت به تحریکات مختلف با تغییرات وسیع فیزیولوژیک در بدن همراه است. یکی از واکنش‌های مهم بدن، آزادسازی کاتکول آمین‌ها به خصوص نوراپی‌نفرین می‌باشد که می‌تواند تغییرات پاتوفیزیولوژیکی در بدن ایجاد نماید. در این مطالعه با ایجاد عمق مناسب بیهوشی تحت مانیتورینگ BIS (مانیتورینگ عمق بیهوشی) و استفاده از اثر داروهای مختلف در القا و نگه‌داری بیهوشی، تغییرات سطح نوراپی‌نفرین پلاسما مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از 2 داروی تیوپنتال و پروپوفول برای القا و ایزوفلوران برای نگه‌داری بیهوشی استفاده شد و سطح نوراپی‌نفرین به دنبال تحریکات دردناک خاص، اندازه‌گیری گردید. در این مطالعه 60 بیمار در محدوده سنی 45-15 سال که برای جراحی انتخابی ترمیم رباط قدامی زانو انتخاب شده بودند و بیماری زمینه‌ای نداشتند به صورت اتفاقی در 2 گروه( I ، II ) قرار گرفته و بررسی شدند. عمق بیهوشی بیماران با مانیتورینگ BIS سنجیده شد. برای تمام بیماران میدازولام وریدی تا رسیدن BIS به حد 70 تزریق گردید و نمونه وریدی جهت تعیین سطح نوراپی‌نفرین پایه گرفته شد سپس در گروه I تیوپنتال و در گروه II پروپوفول تا رسیدن BIS به 40 تجویز گردید. در مرحله بعد 3 میکروگرم به ازای کیلوگرم فنتانیل جهت ایجاد بی‌دردی و 5/0 میلی‌گرم به ازای کیلوگرم آتراکوریوم جهت تسهیل لوله‌گذاری تراشه به هر گروه داده شد. لوله‌گذاری تراشه حداکثر در مدت 15 ثانیه صورت می‌گرفت و افرادی که لوله‌گذاری مشکل یا طولانی داشتند از مطالعه حذف می‌شدند. سه دقیقه پس از لوله‌گذاری جهت اندازه‌گیری نوراپی‌نفرین، از بیمار نمونه خون وریدی گرفته می‌شد. در مرحله نگه‌داری بیهوشی برای تمام بیماران، ایزوفلوران در محدوده 2/1% تجویز می‌گردید که پس از ثابت شدن عمق بیهوشی در بیمار(40= BIS )، اجازه برش جراحی پوستی در عمل ترمیم ACL داده می‌شد و 3 دقیقه بعد نمونه خون وریدی برای تعیین سطح نوراپی‌نفرین گرفته می‌شد. به این ترتیب سطح نوراپی‌نفرین پایه پلاسما، پس از لارنگوسکوپی و پس از تجویز ایزوفلوران و برش جراحی توسط روش ELISA اندازه‌گیری می‌گردید. نتایج به دست آمده سطح نوراپی‌نفرین پایه را در گروهی که پروپوفول دریافت کرده بودند113/0+245/0 میکروگرم در دسی‌لیتر(میانگین ± انحراف معیار) و در گروه تیوپنتال 105/0 ± 210/0 میکروگرم در دسی‌لیتر(225/0= Pvalue ) نشان داد. سطح نوراپی‌نفرین پس از لارنگوسکوپی در گروه پروپوفول 125/0 ± 236/0 میکروگرم در دسی‌لیتر و در گروه تیوپنتال 118/0 ± 216/0 میکروگرم در دسی‌لیتر(534= Pvalue ) و پس از برش جراحی و دریافت ایزوفلوران در گروه پروپوفول 102/0 ± 229/0 میکروگرم در دسی‌لیتر و در گروه تیوپنتال 128/0 ± 223/0 میکروگرم در دسی‌لیتر(716/0= Pvalue ) به دست آمد. با توجه به این نتایج می‌توان گفت که از نظر تغییرات سطح نوراپی‌نفرین تفاوت معنی‌داری در 2 گروه پروپوفول وتیوپنتال و ایزوفلوران وجود ندارد.