بررسی حس عمقی در مفصل زانوی بیماران مبتلا به استئوآرتریت اولیه زانو

Abstract

مفصل زانو، محل شایعی جهت ایجاد استئوآرتریت بوده و علت احتمالی آن این است که این مفصل بیش از سایر مفاصل در معرض وارد شدن ضربه می‌باشد. استئوآرتریت اولیه هیچ علت خاصی ندارد اما استئوآرتریت ثانویه مربوط به مکانیک غیرطبیعی مفصل می‌باشد. استئوآرتریت درواقع یک واکنش فیزیولوژیک در مقابل نیروهای طولی و مکرر اعمال شده به مفصل می‌باشد. حس عمقی مفصل زانو از مجموع پیام‌های آوران از گیرنده‌های عضلات، تاندون‌ها، کپسول مفصلی، لیگامان‌ها، اتصالات منیسکی و پوست ناشی می‌شود. گیرنده‌های عضله و مفصل عمده‌ترین منابع تأمین کننده حس عمقی مفصل زانو هستند. در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو، ضعف عضلانی و شلی مفصلی موجب اختلال حس عمقی می‌شوند. به علت متفاوت بودن نقش مختلف گیرنده‌های مکانیکی در تعیین حس عمقی در زاویه‌های مختلف مفصلی، محققان تصمیم گرفتند تا حس عمقی مفصل زانو را با روش‌های بازسازی فعال و غیرفعال در زاویه‌های مختلف مفصلی مورد ارزیابی قرار دهند. اهداف این تحقیق عبارت بودند از: 1) آیا تعیین دقت حس عمقی با زاویه‌های مختلف مفصل زانو در ارتباط است. 2) آیا تفاوت معنی‌داری بین اندازه‌گیری‌های بازسازی فعال و غیرفعال مفصلی وجود دارد. در این تحقیق، 30 بیمار مبتلا به استئوآرتریت اولیه زانو در محدوده سنی 50 تا 65 سال به صورت غیرتصادفی انتخاب شدند. برای تعیین حس وضعیت مفصل زانو از دستگاه الکتروگونیامتر و روش بازسازی فعال و غیرفعال زاویه مفصل زانو استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که بیماران مبتلا به استئوآرتریت توانایی کم‌تری دردقت بازسازی زاویه‌های انتهایی اکستانسیون فعال و غیرفعال مفصلی نسبت به زاویه‌های ابتدایی دارند(05/0 P< ). هم‌چنین تفاوت معنی داری بین اندازه‌گیری‌های آستانه تعیین حرکات فعال و غیرفعال مفصلی مشاهده نشد.