بررسی تأثیر خودآموزی بر آگاهی و نگرش پزشکان عمومی بخش خصوصی شهرستان کرج در مورد برنامه ملی مبارزه با سل در سال 1381

Abstract

امروزه بیماری سل با وجود تمام داروها و وسایل مجهز تشخیصی، هنوز شایعترین عامل کشنده تک عاملی میکروبی محسوب می‌شود. بیشترین تعداد کودکان یتیم در دنیا دست آورد این بیماری است. سازمان بهداشت جهانی در سال 1993 سل را فوریت جهانی اعلام کرد زیرا مقاومت به چند دارو(MDR=Multi Drug Resistance) خطر مجدد تبدیل سل به یک بیماری که درمان آن مشکل است را مطرح کرده بود. از جمله علل شکست جهانی و بروز MDR(مقاومت به چنــد دارو) تأخیــر در درمان و اشتباهات مختلــف درمانی می‌باشد. با وجود این خطرات، هنوز احتمال کنترل جهانی این بیماری وجود دارد و آن پیاده کردن راهکار درمان کوتاه مدت تحت نظارت مستقیم(DOTS=Directly Observed treatment short Course) می‌باشد. برای اجرای این طرح همکاری تمام بخشها، بخصوص بخش خصوصی ضروری است. آموزش در تمام جنبه‌های بهداشتی درمانی بخصوص پزشکان یکی از پایه‌های مهم این طرح بوده که برنامه ملی کشوری بر آن استوار است. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر یکی از روشهای آموزشی بر آگاهی و نگرش پزشکان عمومی صورت گرفت. این مطالعه که به صورت شبه تجربی تک گروهی قبل و بعد بوده است روی 340 پزشک عمومی شاغل در بخش خصوصی شهرستان کرج که به روش نمونه‌گیری ساده تصادفی انتخاب شده بودند، انجام شد. روش تعیین سطح نگرش و آگاهی، پرسش‌نامه خود ایفا و روش آموزشی، خودآموزی به کمک کتاب راهنمای ملی مبارزه با سل بود. این مطالعه نشان داد که اغلب پزشکان در مرحله اول، نگرش مثبتی نسبت به این برنامه داشتند اما سطح رضایت‌بخش آگاهی پزشکان بسیار پایین بود(8/1%). آموزش به روش خودآموزی روی آگاهی و نگرش پزشکان تأثیر مثبتی داشت، بطوری که میانگین درصد امتیاز آگاهی و نگرش پزشکان قبل و بعد از آموزش احتلاف معنی‌داری را نشان داد. اما رابطه بین تغییر امتیاز آگاهی و نگرش با متغیرهای دموگرافیک و سابقه کار در بخش دولتی معنی‌دار نبود. براساس نتایج به دست آمده از این مطالعه، روش خودآموزی تأثیر مثبتی بر نگرش پزشکان و بخصوص آگاهی آنها در رابطه با برنامه ملی مبارزه با سل دارد