| dc.contributor.author | فکور, فرزانه | fa_IR |
| dc.contributor.author | فلاحتی, مهربان | fa_IR |
| dc.contributor.author | زینی, فریده | fa_IR |
| dc.contributor.author | موسوی نسب, نورالدین | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T09:06:28Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T09:06:28Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T09:06:28Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T09:06:28Z | |
| dc.date.issued | 2004-09-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1383-06-11 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | فکور, فرزانه, فلاحتی, مهربان, زینی, فریده, موسوی نسب, نورالدین. (1383). بررسی کاندیدوریا در بیماران دیابتی شهر زنجان در سال 1380. مجله علوم پزشکی رازی, 11(41), 453-461. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2228-7043 | |
| dc.identifier.issn | 2228-7051 | |
| dc.identifier.uri | http://rjms.iums.ac.ir/article-1-34-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/595074 | |
| dc.description.abstract | دیابت ملیتوس شایع‌ترین بیماری غدد داخلی بدن است. بیماران دیابتی به علت نقص در عمل‌کرد سیستم ایمنی دچار طیف وسیعی از عفونت‌ها می‌شوند که اغلب با تغییرات سطح گلوکز خون در ارتباط است. این مطالعه به منظور برآورد میزان کاندیدوریا، تعیین گونه‌های کاندیدایی و شمارش کلنی آن در بیماران دیابتی شهر زنجان در مقایسه با افراد سالم انجام شد. در این مطالعه آینده‌نگر نمونه ادرار از 227 بیمار دیابتی که به درمانگاه دیابت شهر زنجان طی 8 ماه مراجعه کرده بودند با رعایت شرایط استاندارد گرفته شد و آزمایش‌های مستقیم میکروسکوپی، کشت و شمارش کلنی روی آن‌ها صورت گرفت. در این مطالعه با استفاده از آزمایش‌های تکمیلی، هویت گونه مخمری تعیین شد سپس به کمک آزمون کای اسکوئر و آزمون t ارتباط بین متغیرها بررسی گردید. از 227 نمونه ادرار گروه مورد، در 31 مورد(65/13%) و از 226 نمونه گروه شاهد، در 11 مورد(9/4%) کاندیدوریا مشاهده گردید. عوامل مخمری جدا شده از ادرار گروه مورد به ترتیب فراوانی عبارت بودند از: کاندیداگلابراتا(5/62%)، کاندیدا آلبیکانس(12/28%)، کاندیدا کروزی(25/6%) و کریپتوکوکوس آلبیدوس(12/3%). فراوانی کاندیداگلابراتا به خصوص در ادراری که دارای سطوحی از گلوکز به میزان 500-150 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر (25/32%) بود بیش‌تر مشاهده گردید. در مقابل عوامل مخمری جدا شده از افراد گروه شاهد شامل، کاندیدا آلبیکانس(54/54%)، کاندیدا گلابراتا(3/27%) و کاندیدا کروزی و کاندیدا کفایر(هر کدام 09/9%) بود. براساس نتایج این مطالعه وجود کاندیدوریا در گروه مورد با سطح گلوکز ادرار ارتباط معنی‌داری داشت(012/0=P). حداکثر شمارش کلنی در گروه مورد 103×529 میلی‌لیتر و در گروه شاهد 103×43 بود اما اختلاف معنی‌داری بین شمارش کلنی در 2 گروه مورد و شاهد وجود نداشت. با توجه به نتایج این مطالعه بیماران دیابتی با وجود داشتن شرایط مستعد کننده، در صورتی که بیماری آن‌ها به طور مناسبی کنترل شود از نظر شمارش کلنی با افراد سالم تفاوتی نخواهند داشت. | fa_IR |
| dc.format.extent | 230 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی ایران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله علوم پزشکی رازی | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Razi Journal of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | 1 – کاندیدوریا | fa_IR |
| dc.subject | 2 – بیماران دیابتی | fa_IR |
| dc.subject | 3 – گونه‌های کاندیدایی | fa_IR |
| dc.subject | 4 – شمارش کلنی | fa_IR |
| dc.subject | قارچ‌شناسی | fa_IR |
| dc.title | بررسی کاندیدوریا در بیماران دیابتی شهر زنجان در سال 1380 | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.citation.volume | 11 | |
| dc.citation.issue | 41 | |
| dc.citation.spage | 453 | |
| dc.citation.epage | 461 | |
