مدل الماس عدالت و ارتباط آن با خود باوری

Abstract

زمینه و هدف : با توجه به اهمیت خودباوری و لزوم توجه به انواع عدالت در سازمان و نیز با توجه به اینکه کارکنان ستادی جزء گروه‌هایی هستند که به دلیل نقش پشتیبانی و هماهنگ کننده‌شان در سازمان غالبا از نظر دور می‌مانند، این پژوهش بر آن است تا به بررسی ارتباط بین عدالت و خودباوری در این افراد بپردازد. روش کار : این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بوده و جمعیت هدف آن را کارکنان شاغل در حوزه ستادی دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل می‌دادند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌ای که پایایی آن قبلا سنجیده شده، جمع آوری گردید. به منظور سنجش رابطه همبستگی بین متغیرها از نرم افزار SPSS و به منظور آزمون مدل مورد نظر از نرم افزار Lisrel استفاده گردید. یافته‌ها: یافته‌های تحقیق حاکی از وجود رابطۀ معنی‌دار بین دو سازه اصلی پژوهش یعنی عدالت و خودباوری می‌باشد. یعنی هر قدر عدالت توزیعی، مراوده‌ای، رویه‌ای و اطلاعاتی در سازمان بالاتر باشد، میزان خودباوری افزایش خواهد داشت. سایر یافته‌های پژوهش دلالت بر همبستگی مثبت و معنی‌دار بین ابعاد چهارگانۀ عدالت و خودباوری دارد. نتیجه ‌ گیری : با توجه به روابط به دست آمده از مطالعه حاضر، کمک به ارتقای هر چه بیشتر هر یک از ابعاد چهارگانه عدالت در سازمان‌ها و از جمله دانشگاه علوم پزشکی تهران منجر به افزایش خودباوری شده که خود می‌تواند در بهره وری، کارایی و اثربخشی سازمانی نمود داشته باشد، لذا در این رابطه توجه استراتژیک به شاخص‌های سنجش عدالت سازمانی و طراحی برنامه‌هایی جهت ارتقای این شاخص‌ها می‌تواند به تصمیم گیرندگان و مسئولان کمک شایانی بنماید.