بررسی اثرات تجویز آهن(خوراکی، تزریقی) و اریتروپویتین بر سطح هماتوکریت و درصد اشباع ترانسفرین در بیماران همودیالیزی

Abstract

براساس شواهد موجود، کم‌خونی‌ فقرآهن‌ از مشکلات‌ اساسی‌ بیماران‌ همودیالیزی‌ بوده و با وجود فقر آهن‌، اریتروپویتین‌ اثر مطلوبی‌ بر سطح‌ هماتوکریت‌ و حفظ‌ درصد اشباع‌ ترانسفرین‌ ندارد در حالی‌ که‌ مصرف‌آهن‌ تزریقی‌ همراه‌ با آن‌ پاسخ‌ به‌ درمان‌ را بهبود می‌بخشد. هدف‌ از این‌ مطالعه‌ تعیین‌ اثر تجویز آهن ‌(خوراکی‌ و تزریقی‌) به تنهایی‌ یا همراه‌ با اریتروپویتین‌ بر میزان‌ هماتوکریت‌ و درصد اشباع‌ ترانسفرین‌ در بیماران ‌همودیالیزی‌ شهر سمنان‌ بوده است. این‌ مطالعه‌ به صورت‌ موردی‌ ـ شاهدی‌ در دوره‌های‌ زمانی‌ 3 ماهه‌ و در مدت‌ زمان‌ 1 سال‌ انجام ‌شد‌. در این‌ مطالعه‌ بیماران‌ بر اساس‌ روش مصرف‌ دارو در 6 گروه‌ 10 تایی‌ قرار گرفتند. ابتدا اطلاعات‌ دموگرافیک‌ بیماران‌ (سن‌، جنس‌، وضعیت‌ تاهل‌ و طول‌ مدت‌ درمان‌) جمع‌ آوری‌ و ثبت‌ گردید سپس‌ طی‌ ارزیابی‌های‌ مکرر، دستورات‌ دارویی‌ و روش استفاده‌ از دارو بررسی‌ شد و میزان هماتوکریت‌ ماهانه‌ و درصد اشباع‌ ترانسفرین‌ به صورت‌ 3‌ ماهه‌ کنترل‌ گردید. بررسی‌ داده‌ها نشان‌ داد، بیمارانی‌ که‌ از 3‌ ترکیب‌ آهن‌ خوراکی‌، تزریقی‌ و اریتروپویتین‌ یا از 2 ترکیب‌ آهن‌ تزریقی‌ و اریتروپویتین‌ استفاده‌ کرده‌ بودند، هماتوکریت‌ و درصد اشباع‌ ترانسفرین‌ در آن‌ها به طور معنی‌داری‌ افزایش‌ یافته‌ بود(05/0P<). هم‌چنین‌ در بیمارانی‌ که‌ فقط‌ از آهن‌ تزریقی‌ یا از آهن‌ خوراکی‌ و تزریقی‌ استفاده ‌کرده‌ بودند، تنها‌ درصد اشباع‌ ترانسفرین‌ به طور معنی‌داری‌ افزایش‌ یافته‌ بود(05/0P<). بیمارانی‌ که‌ آهن‌ خوراکی‌ به‌ تنهایی‌ یا همراه‌ با اریتروپویتین‌ مصرف‌ کرده‌ بودند میزان‌ هماتوکریت‌ و درصد اشباع‌ ترانسفرین‌ در آن‌ها تغییر معنی‌داری‌ را نشان‌ نداد(05/0P>). یافته‌های‌ فوق‌ نشان‌ می‌دهد که‌ مصرف هر سه‌ ترکیب‌ آهن‌ خوراکی‌، تزریقی‌ و اریتروپویتین ‌به طور منظم‌ اثرات‌ مطلوبی‌ بر میزان هماتوکریت‌ و درصد اشباع‌ ترانسفرین‌ دارد. در درمان‌ با آهن‌ خوراکی‌، درصد اشباع‌ ترانسفرین‌ کاهش‌ می‌یابد و استفاده از مقدار بالای‌ اریتروپویتین‌ در نگه‌داری‌ هماتوکریت‌ شکست‌ می‌خورد