بررسی تغییرات آسیب‌شناسی پانکراس در هیپوگلیسمی ناشی از افزایش انسولین در دوران نوزادی

Abstract

هیپرانسولینی مسئول حدود 55% تمام موارد هیپوگلیسمی در کودکان زیر 1 سال است. در این مطالعه پانکراس 8 کودک که با هیپوگلیسمی دوران نوزادی ناشی از افزایش انسولین(HHI) در 10 سال گذشته، در بیمارستان حضرت علی‌اصغر(ع) تحت پانکراتکتومی قرار گرفته بودند، با استفاده از روش‌های هیستوشیمیایی و اندازه‌گیری‌های مورفومتریک بررسی شد. سن کودکان بین 3 تا 13 ماه بود و در تمام آن‌ها بیماری همراه با تشنج، تست گلوکاگون مثبت و نسبت سطح سرمی انسولین به گلوکاگون بالا بوده است هیچ یک از بیماران به درمان طبی(دیازوکساید، سوماتواستاتین یا هیدروکورتیزون) پاسخ نداده بودند. بر‌ش‌های تهیه شده از پانکراس بیماران و موارد شاهد با توجه به گسترش جزایر و بررسی‌های کمی اندازه جزایر و سطح کلی اشغال شده توسط بافت اندوکرین مورد بازبینی قرار گرفت. چهار بیمار هیپرپلازی منتشر سلول جزیره‌ای و سایر بیماران به ترتیب هیپرپلازی کانونی، دیسپلازی سلول جزیره‌ای، آدنوم سلول جزیره‌ای و پانکراس طبیعی داشتند. رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی می‌تواند تغییرات اندک در ساختمان جزایر یا افزایش سلول‌های بتا را به خوبی نشان دهد. برش‌های انجمادی در طی جراحی نیز می‌توانند به تمایز آسیب‌شناسی این بیماری کمک کند.