اپیدمیولوژی آسیب‌های رباط صلیبی قدامی در افراد ورزشکار مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های فیروزگر و شفا یحیاییان طی سال‌های 1380 تا 1389

Abstract

زمینه و هدف: آسیب رباط صلیبی قدامی می‌تواند با پارگی منیسک، ضایعات غضروفی و آسیب سایر لیگامان‌ها همراه باشد. هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولوژی آسیب رباط صلیبی قدامی و آسیب‌های همراه در جمعیت ورزشکار مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های فیروزگر و شفا یحیاییان است. روش کار: مطالعه از نوع مقطعی-تحلیلی بوده و ورزشکاران با آسیب رباط صلیبی قدامی از دی ماه 1380 تا آذر ماه 1389 وارد این مطالعه شدند. یافته‌ها: از مجموع 227 بیمار شامل 220 مرد (92/96%) و 7 زن (08/3%) مورد بررسی قرار گرفتند. میانه مدت زمان بین حادثه و جراحی 18 ماه و متوسط این زمان 85/21 ماه بود. متوسط سن بیماران 6/25 سال بود. 75% بیماران برخی از انواع آسیب منیسک را داشتند (آسیب منیسک داخلی در 15/52% موارد). شایع ترین محل آسیب منیسک شاخ خلفی هر دو منیسک داخلی و خارجی بود. ضایعات غضروفی در 4/13% بیماران دیده شد و بیشترین میزان خطر 4 سال پس از آسیب بود. بیشتر ضایعات غضروفی (5/65%) در کمپارتمان داخلی وجود داشت. شایع ترین آسیب لیگامانی همراه با آسیب لیگامان صلیبی قدامی آسیب لیگامان جانبی داخلی بود (9/6%). ورزش های تماسی خصوصا فوتبال شایع‌ترین علت آسیب رباط صلیبی قدامی بودند (50%). نتیجه‌گیری: با توجه به مطالعه حاضر می‌توان نتیجه‌گیری کرد که آسیب‌های همراه با پارگی رباط صلیبی قدامی با گذر زمان افزایش می یابند. مطالعات بیشتری جهت ارزیابی نقش جراحی زودرس (بازسازی لیگامان صلیبی قدامی) در کاهش آسیب های همراه نیاز است.