نقش متغیرهای شخصیتی، معنوی، هیجانی و ارتباطی برای ترک اعتیاد در میان معتادان

Abstract

زمینه و هدف: با توجه به اینکه اعتیاد، یک بیماری زیستی، روان شناختی و اجتماعی است و به دلیل ماهیت پیش‌رونده‌اش همه ابعاد زندگی، فرد، خانواده و اجتماع را به خطر می‌اندازد، پژوهش حاضر با هدف شناخت و پیش‌بینی متغیرهای اثرگذار بر موفقیت در ترک مواد در میان معتادان مراکز ترک اعتیاد استان البرز در سال 1395 انجام شده است. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است که به صورت مقطعی انجام شده است. در این پژوهش، 200 معتاد موفق و 200 معتاد ناموفق به ترک اعتیاد به روش نمونه‌گیری در دسترس بر اساس جدول مورگان وارد مطالعه شدند و هر دو گروه به پرسشنامه‌های فرم کوتاه شخصیت نئو، راهبردهای تنظیم هیجان شناختی، ناگویی خلقی تورنتو، مقیاس عواطف منفی داس، نگرش معنوی شهیدی و فرج نیا، و حمایت اجتماعی ادارک شده زیمت پاسخ داده‌اند. تحلیل داده‌ها به روش تحلیل تشخیصی گام به گام و با استفاده از نرم افزار SPSS-20 انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین، متغیرهای حمایت اجتماعی، نگرش معنوی، برون‌گرایی، توافق جویی، وجدانی بودن و راهبردهای تنظیم هیجان در گروه افراد موفق در ترک اعتیاد و میانگین عواطف منفی، ناگویی خلقی، روان‌نژندی و پذیرش در گروه افراد ناموفق در ترک اعتیاد بیشتر می‌باشد. تفاوت بین میانگین گروه‌ها در تمام متغیرها در سطح 01/0 و در متغیر پذیرش در سطح 05/0 معنادار گزارش گردید. نتیجه‌گیری: از بین 18 متغیر پیش‌بین، 7 متغیر حمایت اجتماعی، عواطف منفی، ناگویی خلقی، نگرش معنوی، برون‌گرایی، پذیرا بودن و ارزیابی مجدد مثبت، در مدل باقی ماندند که با قدرت 8/86 درصد توانایی پیش‌بینی متغیر ملاک یعنی موفقیت ترک اعتیاد در میان معتادان را دارد.