بررسی عوامل موثر بر ارتباط بین پزشک و بیمار و تاثیر آن بر رفتارهای خودمراقبتی بیماران دیابتی مراجعه‎کننده به خانه‎های بهداشت تحت پوشش مرکز بهداشت شهرستان آبیک

Abstract

زمینه و هدف: دیابت شایع‌ترین بیماری متابولیک در دنیا است. مهم ترین عامل کنترل این بیماری رفتارهای خودمراقبتی است. اگر بین بیمار و افراد ارایه دهنده خدمات به بیماران تعامل وجود داشته باشد در نهایت به کنترل بهتر بیماری دیابت کمک می‎نماید. هدف از اجرای این تحقیق بررسی ارتباط پزشک و بیمار بر رفتارهای خودمراقبتی می‎باشد.

روش کار: مطالعه حاضر از نوع مقطعی تحلیلی می‎باشد. 500 بیمار دیابتی از بین 752 بیمار با استفاده از نمونه‎گیری تصادفی طبقه‎بندی شده انتخاب شدند. ابزار گردآوری، پرسشنامه‎های اطلاعات دموگرافیکی، خودمراقبتی، سلامت بیمار و ارتباط بین پزشک و بیمار می‎باشد. از جداول فراوانی، آزمون‎های کای اسکوئر، تی مستقل و ANOVA جهت بررسی رابطه بین مشخصات دموگرافیک و خودمراقبتی استفاده شد. رگرسیون خطی چندگانه نیز برای پیش گویی عوامل موثر بر خودمراقبتی مورد استفاده قرار گرفت.

یافته‎ها: ارتباط پزشک و بیمار با سن، وجود عارضه دیابت و وجود علائم افسردگی ارتباط معنی‎دار داشت. ارتباط بین پزشک و بیمار پس از طول مدت ابتلا به دیابت قوی‎ترین عامل پیش‎گویی کننده در رفتار خودمراقبتی بود.

نتیجه‎گیری: ارتباط پزشک و بیمار توانست رفتارهای خودمراقبتی را در بیماران دیابت نوع 2 پیشگویی نماید. عاملی که در ارتباط پزشک و بیمار تاثیرگذار بوده عدم دسترسی بیماران به پزشک متخصص می‎باشد. لذا پیشنهاد می‎شود مطالعه مشابه‎ای در مناطق شهری انجام و ارتباط پزشک و بیمار و تاثیر آن بر رفتارهای خودمراقبتی مورد بررسی قرار گیرد.