بررسی آگاهی تغذیه‌ای بیماران دیابتیک نوع 2 مراجعه کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) در سال 1382

Abstract

زمینه و هدف: دیابت از جمله شایع‌ترین بیماری‌های غیرواگیر بوده و از مشکلات مهم بهداشتی ـ درمانی ایران و جهان می‌باشد. امروزه در بیماران دیابتیک تیپ 2، رعایت رژیم غذایی اهمیت ویژه‌ای دارد. از اصول اساسی در پیشگیری از بروز عوارض در این بیماران، افزایش سطح آگاهی آنان از نحوه درمان، علایم، عوارض و تغذیه می‌باشد. به منظور برنامه‌ریزی آموزش تغذیه برای بیماران دیابتیک، داشتن اطلاعات زمینه‌ای از سطح آگاهی آنها ضروری است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین سطح آگاهی تغذیه‌ای بیماران دیابتیک تیپ 2 مراجعه کننده به درمانگاه غدد بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) بود. روش کار: در یک مطالعه مقطعی( cross sectional )، 160 بیمار مبتلا به دیابت تیپ 2 شناخته شده که در سال‌های 1382-1381 به درمانگاه غدد بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه‌گیری از نوع غیر احتمالی در دسترس بود. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه‌ای شامل دو بخش بود که به طریقه مصاحبه تکمیل شد. در بخش اول، اطلاعات جمعیت شناختی(سن، جنس، تحصیلات، مدت زمان بیماری و ...) و در بخش دوم، سطح آگاهی تغذیه‌ای بیماران بررسی شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم‌افزار آماری SPSS ( version 11.5 )، توصیف و تجزیه و تحلیل شد. آگاهی نسبت به هر زیر گروه غذایی و آگاهی کل به صورت متغیر کمی با در نظر گرفتن امتیاز برای پرسش‌ها تعیین شد. از آزمون‌های آماری t-test ، correlation و ANOVA برای مقایسه امتیاز آگاهی برحسب متغیرهای زمینه‌ای استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه 160 بیمار دیابتیک تیپ 2 مورد بررسی قرار گرفتند. در حدود 51%(81 نفر)، زن و 49%(79 نفر)، مرد بودند. میانگین سنی بیماران، 13 ± 61 سال به دست آمد. 3/26% از بیماران، تحت درمان با انسولین بودند و 5/57% آنها از قرص استفاده می‌کردند. میانگین طول مدت ابتلا به دیابت، 4/6 ± 5/10 سال بود. 32% بیماران از هیچ رژیم غذایی خاصی استفاده نمی‌کردند. متوسط امتیاز آگاهی از گروه نان و غلات، 8/15 از 21؛ گوشت، 7/14 از 21؛ لبنیات، 2/12 از 20؛ چربی‌ها، 5/11 از 21؛ سبزیجات، 4/11 از 15؛ میوه‌جات، 2/11 از 17 و گروه متفرقه، 3/15 از 21 به دست آمد. میانگین کل امتیاز آگاهی تغذیه‌ای در حدود 12 ± 92 از 130 به دست آمد. بین آگاهی تغذیه‌ای و سطح سواد، همبستگی مثبت معنی‌دار وجود داشت. بین طول مدت بیماری و سن بیماران با آگاهی تغذیه‌ای ارتباط منفی معنی‌دار دیده شد. بیماران با سابقه خانوادگی دیابت آگاهی بیش‌تری نسبت به گروه بدون این سابقه داشتند و این اختلاف نیز از نظر آماری معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری کلی: در این مطالعه دیده شد که سطح آگاهی تغذیه‌ای بیماران دیابتیک در حد متوسط قرار دارد. با داشتن این زمینه آگاهی، به نظر می‌رسد می‌توان با آموزش مناسب در کنترل عوارض این بیماران موفق بود. ‌