نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorراوری, داریوشfa_IR
dc.contributor.authorمحجوبی, بهارfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:04:28Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:04:28Z
dc.date.available1399-08-23T09:04:28Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:04:28Z
dc.date.issued2005-12-01en_US
dc.date.issued1384-09-10fa_IR
dc.identifier.citationراوری, داریوش, محجوبی, بهار. (1384). تعیین درصد فراوانی انواع درمان پنوموتوراکس خودبه‌خودی در بیماران بستری در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) در طی سال‌های 1379 لغایت 1380. مجله علوم پزشکی رازی, 12(47), 69-74.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-485-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/594910
dc.description.abstract    زمینه و هدف: به طور عمده پنوموتوراکس غیرتروماتیک از پاره شدن بول‌های کوچک و بزرگ در سطح ریتین ناشی می‌شود. حدود 80% از بیماران مبتلا به پنوموتوراکس خودبه‌خودی، مردان جوان لاغر اندام و بلند قد و بدون سابقه مشکلات ریوی هستند. در بیمارن بالای 40 سال اغب بیماری قابل توجه ریوی وجود دارد که غالباً به صورت آمفیزم در سیگاری‌ها می‌باشد. پنوموتوراکس کاتامنشیال( Catamential ) مورد نادری است که معمولاً در چند روز اول قاعدگی و بیش‌تر در زنان حدود 30 سال و تقریباً همیشه در سمت راست قفسه سینه روی می‌دهد. درمان پنوموتوراکس خودبه‌خودی شامل آسپیراسیون با سوزن ساده، گذاشتن لوله توراکوستومی، انجام عمل جراحی توراکوتومی یا توراکوسکوپی، رزکسیون محل ضایعه و دوختن محل نشت، سایش پلور و حتی در موارد پیشرفته عمل پلورکتومی می‌باشد. اما همواره باید ساده‌ترین روش را جهت درمان این بیماری انتخاب کرد و از عمل جراحی، مگر در موارد خاص پرهیز نمود. به همین منظور امروزه در موارد نیاز به جراحی از روش توراکوسکوپی متصل به ویدیو( VATS = Video-Assisted Thoracoscopy ) برای درمان موارد پنوموتوراکس خودبه‌خودی اولیه استفاده می‌شود. در این مطالعه نیز سعی شد تا فراوانی انواع درمان‌های این بیماری در یکی از مراکز آموزشی درمانی کشور مورد بررسی قرار گیرد تا علاوه بر بررسی مطلب فوق، لزوم استفاده از وسایل و روش‌های جدید جراحی آندوسکوپیک بررسی گردد. ‌ روش کار: این مطالعه گذشته‌نگر به صورت مشاهده‌ای ـ مقطعی انجام گرفت. جهت جمع‌آوری اطلاعات، از روش سرشماری استفاده شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم‌افزار EPI6 مورد آنالیز توصیفی قرار گرفت. یافته‌ها: در این مطالعه 17 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی افراد مورد بررسی 91/33 سال بود. 76% از افراد مورد بررسی در وضعیت استراحت دچار پنوموتوراکس خودبه‌خودی شده بودند. در حالی که 42% در وضعیت فعالیت دچار پنوموتوراکس خودبه‌خودی شده بودند. در 94/52% از بیماران در جریان پنوموتوراکس خودبه‌خودی بیش از 50% ریه کلاپس شده بود. بیش‌ترین درمان استفاده شده براساس این مطالعه، گذاشتن لوله توراکوستومی در 58/70% بیماران بود. نتیجه‌گیری کلی: در این مطالعه نیز همانند سایر گزارشات قبلی 76% افراد در وضعیت استراحت دچار پنوموتوراکس خودبه‌خودی شدند. با توجه به میزان فراوانی کلاپس بیش از 50% ریه در افراد مورد بررسی، نوع درمان انجام شده نیز گذاردن لوله توراکوستومی بوده که البته در مقالات دیگر نیز فراوان‌ترین نوع درمان را گذارن لوله توراکوستومی ذکر کرده بودند.fa_IR
dc.format.extent188
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectپنوموتوراکس خودبه‌خودیfa_IR
dc.subjectدرمانfa_IR
dc.subjectتوراکوستومیfa_IR
dc.subjectجراحی عمومیfa_IR
dc.titleتعیین درصد فراوانی انواع درمان پنوموتوراکس خودبه‌خودی در بیماران بستری در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) در طی سال‌های 1379 لغایت 1380fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume12
dc.citation.issue47
dc.citation.spage69
dc.citation.epage74


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد