ارتباط سن و سابقه کار با آسیب های ناشی از حوادث شغلی در معادن و صنایع معدنی ایران طی سال های 82-1390

Abstract

زمینه و هدف: سالانه حدود 250 میلیون حادثه شغلی و تعداد زیادی ناتوانی های موقت یا دائمی ناشی از آنها در جهان رخ می دهد که قسمت عمده آنها قابل پیشگیری هستند. صنایع معدنی و فلزی جزو پرحادثه ترین صنایع دنیا به حساب می آیند. هدف ما در این مطالعه بررسی میزان بروز ، ویژگی های سنی و سابقه کار در حوادث شغلی در معادن و صنایع معدنی ایران بود. روش­ کار: در یک مطالعه گذشته نگر اطلاعات مربوط به حوادث شدید و مرگ های ناشی از کار در کارکنان سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو) از فروردین سال 1382 تا پایان شهریور 1390 از پایگاه داده های حوادث شغلی آن سازمان استخراج گردید. ویژگیهای حادثه شامل نوع آن، عضو آسیب دیده ، نتیجه حادثه و نیز سن و سابقه کار حادثه دیدگان در زیر گروه هایی دسته بندی شدند. سپس میزان بروز و ویژگی های حوادث در افراد براساس گروه های سن و سابقه کار بررسی گردید. یافته­ها: تعداد حوادث شدید گزارش شده در دوره مطالعه 10032 مورد و تعداد مرگ 197 مورد بود. میانگین سن افراد حادثه دیده 9/33±4/8 سال و میانگین سابقه کار آنها 7/7±6/6سال بود. سن 76% حادثه دیدگان زیر 40 سال بود. 9/49% از آنها سابقه کار کمتر از 5 سال داشتند. شایع تریننوع حادثه در کل حوادث، برخورد یا ضربه (27%) و به دنبال آن افتادن (1/24%) بود. شایع ترین عضوهای آسیب دیده بدن اندام تحتانی (3/33%) و اندام فوقانی (33%) بودندو غالبا شایع تریننتیجه حادثه، کوفتگی و پیچ خوردگی (4/42%) بود. در بین گروه های سنی و سابقه کار از نظر ویژگی های حوادث تفاوت هایی وجود داشت. نتیجه­گیری: حوادث شغلی در معادن و صنایع معدنی ایران در سنین پایین تر و در افراد کم سابقه فراوانی بالاتری دارد. گروه های خطر حوادث شغلی باید مورد توجه ویژه قرار گرفته و برنامه ریزی مناسب برای آنها انجام شود.