مقایسه ی نسبت اسید اوریک به کراتینین ادرار در نوزادان ترم با و بدون آسفیکسی پری ناتال در بیمارستان کودکان علی اصغر و بیمارستان اکبرآبادی طی سال های 1390- 1391

Abstract

زمینه و هدف: آسفیکسی پری ناتال یکی از علل پر اهمیت موربیدیتی و مورتالیتی نوزادان است. تلاش برای یافتن مارکری برای تشخیص زودهنگام آن ادامه دارد. مطالعه حاضر نیز به بررسی ارزش تشخیصی نسبت اسید اوریک به کراتینین ادراری در آسفیکسی پری ناتال پرداخته است. روش کار: در مطالعه حاضر، تعداد 48 نوزاد ترم دچار آسفیکسی با 48 نوزاد سالم از نظر نسبت اسید اوریک به کراتینین ادراری در نمونه ادراری 24 ساعت اول تولد مقایسه شدند. تشخیص آسفیکسی بر اساس معیار های زیر صورت گرفت: بروز علایم دیسترس جنینی در حین زایمان، آپگار دقیقه اول کمتر از 4 و دقیقه پنجم کمتر از 7 ، ، نیاز به احیاء نوزاد تازه تولد یافته بیش از 1 دقیقه. اطلاعات دموگرافیک شامل جنس ، وزن تولد، سن بارداری، نوع زایمان و سن بارداری، نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: میانگین نسبت اسید اوریک به کراتینین ادراری در گروه نوزادان دچار آسفیکسی به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (p=0.0001). در نوزادان دچار آسفیکسی، نسبت UA/Cr ادراری به طور مثبت و قابل توجهی با شدت آسفیکسی مرتبط بود (p=0.0001). مقادیر نسبت UA/Cr ادراری، با جنسیت نوزادان، سن بارداری، وزن هنگام تولد ارتباطی نداشت.. نقطه برش 20/1 ، مناسب ترین نقطه برش UA/Cr ادراری در تشخیص آسفیکسی پری ناتال در نوزادان ترم به نظر می رسد. نتیجه گیری: Urine UA/Cr ratio را می توان به عنوان مارکری مناسب جهت تشخیص سریع، آسان و کم هزینه آسفیکسی پری ناتال معرفی کرد.