بررسی تغییرات پاسخ التهابی و عملکرد عضلانی به فعالیت وامانده ساز پس از چهار هفته مکمل دهی با روغن ماهی

Abstract

زمینه و هدف: التهاب به عنوان پاسخ بدن به عوامل بیماری زاست که در پاسخ به فعالیت ورزشی نیز اتفاق می­افتد. تحقیقات گذشته حاکی از نقش کاهنده روغن ماهی بر کاهش التهاب در بیماران بوده­اند اما تاکنون تحقیق زیادی در رابطه با نقش التهاب بر تغییرات سطوح التهاب در افراد سالم و در پاسخ به فعالیت به همراه سنجش تغییرات در عملکرد عضلانی انجام نشده است. روش کار: تحقیق حاضر از نوع مطالعات تجربی بوده و برای این منظور از 16 مرد سالم (سن: 64/2 ± 90/26 سال، وزن 42/10±33/78 کیلوگرم، درصد چربی 46/5±4/18 درصد) به عنوان آزمودنی استفاده شد که در دو گروه روغن ذرت (7 نفر) و روغن ماهی (9 نفر) استفاده گردید که آزمودنی­ها برای مدت 4 هفته اقدام به مصرف مکمل به میزان 6 گرم در روز نمودند و پاسخ آنان به آزمون بروس تعدیل شده تا سطح واماندگی قبل و بعد از مصرف مکمل ارزیابی گردید. در پاسخ به مکمل دهی سطوح فاکتور کشنده توموری (TNF-α)، اینترلوکین 10 (IL-10)، کورتیزول بزاقی و حداکثر انقباض ارادی (MVC) اندازه گیری گردید. برای اندازه گیری فاکتورهای خونی و بزاقی از روش الایزا و برای ارزیابی­های آماری از نرم افزار SPSS نسخه 19 استفاده گردید. سطح معناداری نیز معادل 05/0P< در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق حاضر حاکی از آن بود که روغن ماهی باعث کاهش سطوح پایه مقادیر TNF-α و IL-10 و افزایش در مقادیر پایه MVC می‌شود (05/0P<). همچنین، تفاوت معناداری میان تغییرات دو گروه در پاسخ به مکمل دهی و فعالیت در مقادیر IL-10 (017/0P=، 17/9F=) و MVC (046/0P=، 79/4F=) مشاهده شد (05/0P<). نتیجه‌گیری: مجموعاً به نظر می­رسد که مکمل دهی روغن ماهی باعث کاهش کلی سطح التهاب به همراه افزایش سطح عملکرد عضلانی می­شود، هرچند مسیر دقیق سلولی ملکولی آن نیاز به بررسی بیشتری دارد.