بررسی نقش یافته های داپلر سونوگرافی در تعیین شانس تعبیه ، میزان شکست و قابل دستیابی شدن فیستول شریانی وریدی در بیماران همودیالیزی کاندید تعبیه فیستول شریانی وریدی

Abstract

زمینه و هدف: تعبیه فیستول شریانی- وریدی یکی از مهم‌ترین شیوه‌ها جهت انجام همودیالیز است و پیش‌بینی قابلیت تعبیه، نحوه عملکرد فیستول، میزان شکست و قابل دستیابی شدن فیستول اهمیت بسزایی در این راستا دارد. در این مطالعه نقش یافته‌های سونو داپلر در جمعیت مورد مطالعه (بیماران مرحله انتهایی بیمای کلیوی) که کاندید تعبیه فیستول شریانی- وریدی برای انجام همودیالیز هستند، در پیش‌بینی قابلیت تعبیه، نحوه عملکرد فیستول، میزان شکست و قابل دستیابی شدن فیستول شریانی- وریدی بررسی شده است. روش کار: در این مطالعه مشاهده‌ای که به صورت یک بررسی مقطعی تحلیلی انجام شد، 108 بیمار نیازمند فیستول شریانی- وریدی که در معاینه بالینی اندام فوقانی شریان و به ویژه ورید مناسبی نداشتند را تحت سونوگرافی داپلر قرار دادیم که تعداد 61 نفر از مبتلایان به نارسایی مزمن کلیه که کاندید تعبیه فیستول شریانی – وریدی بودند و بر اساس سونوگرافی داپلر شرایط مناسب تعبیه فیستول را داشتند، به صورت در دسترس انتخاب شده و تحت عمل جراحی تعبیه فیستول قرار گرفتند و سپس ارتباط آن با میزان شکست و قابل دستیابی شدن فیستول شریانی- وریدی بررسی گردید. یافته‌ها: در انتهای عمل جراحی در 7/96% بیماران مورد بررسی تریل لمس شد که نشانگر موفقیت عمل بود. 2/92% بیماران تحت همودیالیز قرار گرفتند که عملکرد نهایی فیستول خوب بود. سایر متغیرهای تحت بررسی با عملکرد نهایی فیستول ارتباط آماری معناداری نداشتند (05/0p >). نتیجه‌گیری: در مجموع بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه، چنین استنباط می شود که سونوگرافی داپلر اندام‌های فوقانی در بیماران همودیالیزی در پیش‌بینی و بالا بردن شانس تعبیه فیستول، کاهش شکست و قابل دستیابی شدن فیستول شریانی وریدی کمک‌کننده است.