بررسی وضعیت سرولوژیک و الکتروفیزیولوژیک بیماران مبتلا به میاستنی گراویس

Abstract

زمینه و هدف: میاستنی گراویس نوعی اختلال خود ایمنی است که به طور اساسی در اثر آنتی بادی‌های ضد رسپتور استیل کولین در محل اتصال عصب به عضله ایجاد شده و کاهش رسپتورهای مذکور سبب اختلال در انتقال نوروترانسمیتر و خستگی و ضعف عضلانی می‌شود. این آنتی بادی در تمام بیماران تشخیص داده نمی‌شود و بررسی‌های الکتروفیزیولوژیک برای تشخیص برخی از این بیماران ضروری است. در این مطالعه نتایج آزمایش‌های سرولوژیک و الکتروفیزیولوژیک در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس بررسی شده است. روش کار: یک صد و دوازده بیمار وارد یک مطالعه مقطعی شدند. سطح سرمی آنتی بادی‌های ضد رسپتور استیل کولین اندازه گیری و آزمون Repetitive nerve stimulation (RNS) انجام شد. شیوع موارد مثبت آنتی بادی و موارد غیر طبیعی RNS و ارتباط میان این دو تعیین شد. یافته‌ها: 30 بیمار مذکر (8/26%) و 82 بیمار مونث (2/73%) و میانگین سنی بیماران 4/15±6/37 سال بود. در 71 بیمار (4/63%) آنتی بادی علیه رسپتور استیل کولین مثبت و در 41 بیمار (6/36%) منفی بود. آزمون RNS در 101 بیمار انجام شده بود که در 74 نفر (73.3%) RNS غیر طبیعی و 27 نفر (26.7%) RNS طبیعی گزارش شد. در بیماران سروپوزیتیو در 4/84% و در بیماران سرونگاتیو در 7/53% موارد RNS غیر طبیعی بود (001/0=p). نتیجه گیری: میان یافته‌های سرولوژیک و الکتروفیزیولوژیک در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس رابطه معنی داری وجود دارد و آزمون‌های الکتروفیزیولوژیک در کنار آزمون‌های سرولوژیک می ‌تواند سبب افزایش دقت تشخیص میاستنی گراویس گردد.