بررسی نتایج استئوتومی پروگزیمال متاتارس اول و روش ماک براید در بیماران با دفرمیتی هالوکس والگوس

Abstract

زمینه و هدف: دفورمیتی هالوکس والگوس یک بیماری شایع و ناتوان کننده میباشد. استئوتومی پروگزیمال متاتارس اول همراه با عمل ماک براید بونیونکتومی یک روش شایع برای اصلاح این دفورمیتی است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج این عمل در بیمارستان رسول اکرم ایران می‌باشد. روش بررسی: تعداد 50 مورد دفورمیتی هالوکس والگوس در 48 بیمار در مدت پنج سال (1389-1384) در بیمارستان رسول اکرم تهران که با روش فوق درمان شده بودند تحت بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه میانگین زوایای هالوکس والگوس (HVA) و بین متاتارسی (IMA) و درد قبل و بعد از جراحی مقایسه و همچنین میزان رضایتمندی بیماران عوارض این عمل بررسی شدند. یافته ها: میانگین اصلاح زوایا برای IMA و HVA به ترتیب 6.5 با انحراف معیار 2.56 و 27.9 درجه با انحراف معیار 1.65 بود. در 28 بیمار (58%) رضایتمندی در حد خوب بود و بین میزان اصلاح زوایا و رضایتمندی بیماران ارتباط معنی دار وجود داشت (056/0p<). میانگین سنی بیماران 41 سال بود. درد پس از جراحی در 38 بیمار (79%) کاهش و در 10 بیمار (20%) دامنه حرکات مفصل کاهش پیدا کرده بود. در 4 بیمار (8%) جوش خوردگی نا مناسب با درجات خفیف دیده شد. هیچ موردی از استئونکروز درسر متاتارس و عفونت و جوش نخوردن و دفورمیتی هالوکس واروس دیده نشد. نتیجه گیری: استئوتومی پروگزیمال متاتارس اول و ماک برایدبونیونکتومی روشی قابل قبول برای اصلاح هالوکس والگو س با درجات متوسط تا شدید دربیماران با توجه به عوارض پائین و نتایج خوب این عمل در این مطالعه می باشد. درد باقیمانده و خشکی مفصل از عوارض عمده آن است.