بررسی تغییرات الکتروکاردیوگرام و حداکثر اکسیژن مصرفی مردان فعال متعاقب مصرف کافئین با دستگاه Custo Diagnostic

Abstract

زمینه و هدف: کافئین متیل جدا شده از گزانتین، آلکالوئیدی محرک و شایع­ترین داروی مصرفی جهان است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف کافئین بر توان هوازی و تغییرات الکتروکاردیوگراف مردان فعال پس از اجرای تست بیشینه بروس بود. روش کار: 9 مرد دانشجو فعال از بین 25 نفر (میانگین 37/1± 9/20 سال، چربی 79/3±21/11 و شاخص توده بدنی 69/1±49/23 کیلوگرم بر مجذور قد) در قالب طرح نیمه تجربی در دسترس و در دو شرایط کنترل و کافئین با دوز 5% با فاصله یک هفته جایگزین شدند. 60 دقیقه پس از مکمل­دهی تست بروس اجرا شد. مقادیر توان بیشینه هوازی محاسبه و فاصله زمانی QT با نرم­افزار Custo Diagnostic در هر دو شرایط اندازه­گیری شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مصرف کافئین دارای تأثیر معناداری بر توان ­هوازی بیشینه نسبت به شرایط بدون مکمل و استراحت بود. به‌علاوه، فاصله زمانی QT پس از اجرای فعالیت بیشینه نسبت به استراحت افزایش معناداری نشان داد (05/0p<). نتیجه‌گیری: مصرف کافئین سبب افزایش توان ­هوازی بیشینه و ارتفاع موج QT اینتروال بعد از اجرای فعالیت بیشینه می­شود. احتمالاً سطح و شدت ورزش می­تواند باعث افزایش دپولاریزاسیون و رپولاریزاسیون بطن و عملکرد قلب شود.