پیش‌بینی نارسایی قلبی با استفاده از شاخص‌های خطرزای سبک زندگی و اکسیژن مصرفی اوج

Abstract

زمینه و هدف: شاخص­های سبک زندگی (سلامت جسمانی، ورزش/تندرستی، تغذیه، پیشگیری از بیماری­ها، سلامت روانی، سلامت معنوی، سلامت اجتماعی، اجتناب از داروها و مواد مخدر، پیشگیری از حوادث و سلامت محیطی)، فشار خون و آمادگی قلبی-تنفسی با عارضه کرونر قلبی در ارتباط هستند؛ اما اینکه کدام شاخص­ در اولویت است، اطلاعات محدود است؛ بنابراین، پیش­بینی نارسایی قلبی با شاخص­های سبک زندگی و فیزیولوژیکی (فشار خون سیستول، دیاستول، نسبت فشار خون سیستول مچ ­پا به بازو و اکسیژن مصرفی اوج) هدف مطالعه حاضر بود. روش ­کار: آزمودنی­های این مطالعه 299 مرد 77-50 سال بودند که به دلیل ناراحتی قلبی به بیمارستان مراجعه کردند. برای تشخیص نارسایی قلبی از پرسشنامه­ آنژین Rose استفاده شد. به­علاوه، پرسشنامه­های سبک زندگی و سطح فعالیت بدنی توسط آزمودنی­ها تکمیل شد. اکسیژن مصرفی اوج نیز به روش غیرورزشی (بر اساس میزان فعالیت بدنی) برآورد گردید. یافته­ها: رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که نارسایی قلبی با استفاده از شاخص­های سبک زندگی و فیزیولوژیکی به‌طور معناداری پیش­بینی شد (457/0R= و 0003/0p= ). با روش گام به گام، به ترتیب متغیرهای سلامت اجتماعی، ورزش/تندرستی و پیشگیری از بیماری­ها از مهم‌ترین عوامل در این پیش­بینی بودند. همبستگی سهمی نشان داد که اکسیژن مصرفی اوج، مستقل از متغیرهای سن، وزن بدن، شاخص جرم بدن و محیط شکم با نارسایی قلبی ارتباط معکوس و معناداری داشت (213/0R= - و 0002/0 p=). نتیجه­گیری: به نظر می­رسد که شاخص­های سلامت اجتماعی، ورزش/تندرستی و پیشگیری از بیماری­ها نسبت به سایر شاخص‌ها در پیش­بینی نارسایی قلبی در مردان 77-50 سال اهمیت بیشتری دارند.