بررسی شیوع ناباروری زوجها در غرب تهران در سال 1379

Abstract

این مطالعه به منظور تعیین شیوع ناباروری زوجها (اولیه و ثانویه)، تعیین پی‌آمد بارداری و جستجوی خدمات درمانی در این زمینه و بررسی برخی عوامل دموگرافیک زنان در یک جمعیت تعریف شده، انجام شده است. در این مطالعه 1200 زن متاهل بین سنین 40 تا 50 سال که ساکن در مناطق تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران (غرب تهران) بودند توسط مصاحبه ـ پرسشنامه و با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی شده انتخاب شدند. 26 پرسشنامه که بطور صحیح و کامل پر نشده بود از مطالعه حذف گردید. بنابراین میزان پاسخ‌دهی 98 درصد بود. نوع مطالعه مقطعی ( Cross-sectional ) بود و داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفت. از 1174 زن بررسی شده 3/87 % مشکلی در باروری نداشتند. 98 نفر (3/8 % ) نازایی اولیه را تجربه کرده و 43 نفر (7/3 % ) دچار نازایی ثانوی بودند (با تعریف 1 ساله نازایی). از 98 زن (3/8 % ) با تجربه نازایی اولیه، 80 نفر (8/6 % )، و از 43 زن (7/3 % ) با نازایی ثانوی 33 نفر (8/2 % ) در نهایت باردار شدند و 49 نفر (2/4 % ) مشکل ناباروری حل نشده داشتند. 63 % زنان با مشکل در ناباروری، از پزشک متخصص کمک گرفته بودند و 7 % به طور کلی بدنبال خدمات درمانی در این زمینه نبودند. بین جستجوی خدمات درمانی و شغل و تحصیلات زنان ارتباط معنی‌داری وجود نداشت. شیوع کلی نازایی زوجها 12 % بود که بیش از آنها در نهایت باردار شدند. شیوع نازایی اولیه بیش از نازایی ثانوی بود و تنها 63 % زنان برای حل مشکل ناباروری خود به پزشک متخصص مراجعه کرده بودند.