بررسی ارتباط نتایج آزمون مونوفیلامنت‌های سمز ـ وین‌شتاین و مطالعات هدایت عصبی در زنان مبتلا به سندرم تونل کارپ

Abstract

سندرم تونل کارپ(Carpal Tunnel Syndrome=CTS) یکی از شایع‌ترین نوروپاتی‌های فشاری است که تعداد زیادی از بیماران به علت آن به مراکز کاردرمانی مراجعــه می‌کنند بنابراین برای ارزیابی این بیماری استفاده از آزمون‌های حساس و تکرارپذیر ضــروری می‌باشد. در تشخیص نهایی بسیاری از بیماری‌ها از جمله سندرم تونـــل کارپ، به دلیـل وقفه‌ای که در هدایـــت الکتریکـــی عصــب رخ می‌دهد، از آزمون مطالعات هدایت عصبی(Nerve Conduction Study=NCS) استفاده می‌شود. از سوی دیگر به علت وجود فشار روی عصب مدین در تونل کارپ، رشته‌های عصبی مختلف از جمله اعصاب مربوط به حس لمس و فشار آسیب می‌بینند. این رشته‌های عصبی به دلیل داشتن میلین و قطر زیاد بیش از سایر رشته‌ها در معرض آسیب قرار دارند. از این رو آزمون‌های آستانه‌ای که آزمون مونوفیلامنت‌های سمز ـ وین‌شتاین(Semmes Weinstein Monofilaments=SWMs) نیز از جمله آن‌ها محسوب می‌گردد، حساس‌ترین آزمون‌های نشان دهنده ناهنجاری بالینی در نوروپاتی فشاری هستند. در این پژوهش سعی شد به بررسی این دو آزمون پرداخته شود سپس رابطه آن‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد تا در صورت هم‌سو بودن نتایج، بتوان از آزمون SWMs به عنوان آزمونی مکمل بهره گرفت. در این مطالعه 33 زن مبتلا به CTS به طور غیرتصادفی انتخاب شدند و آزمون NCS توسط فرد متخصص و آزمون SWMs توسط آزمون‌گر برای آن‌ها انجام شد.این بررسی نشان داد که ارتباط معنی‌داری بین نتایج آزمون SWMs انگشتان و NCS شامل آزمون‌های سرعت هدایت حسی، زمان تأخیر انتهایی حسی و حرکتی، آمپلی تود حسی و حرکتی وجود دارد که این ارتباط در انگشت شست از هم بستگی بیش‌تری برخوردار بود و با افزایش شدت بیماری نمره SWMs افزایش می‌یافت. با توجه به نتایج به دست آمده در این جامعه آماری می‌توان به دلیل هزینه کم‌تر، در دست‌رس بودن و راحتی بیش‌تر بیمار، از آزمون SWMs به ویژه در انگشت شست استفاده کرد اما با توجه به حساسیت و ویژگی هر دو آزمون بهتر است در مواردی که ارزیابی و تشخیص دقیق یا جراحی مطرح می‌شود از هر دو آزمون استفاده کرد.