سبک یادگیری دستیاران رشته های مختلف پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

Abstract

زمینه و هدف: یادگیری یک فرآیند پیچیده است که عوامل زیادی بر آن اثر دارند. سبک یادگیری یکی از عوامل موثر بر یادگیری است که نحوه پردازش اطلاعات توسط افراد می باشد و موثر از عواملی چون ویژگی‌های شناختی و فیزیولوژیکی افراد است. هدف از این مطالعه بررسی سبک یادگیری دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی تهران بود تا زمینه ای برای مداخله و ارتقا آموزش دستیاری باشد. روش ‌ کار : به روش تصادفی ساده، هفت رشته از میان رشته‌های دستیاری دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب و از هر گروه با استفاده از جدول اعداد تصادفی شانزده دستیار برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. در مجموع 112 دستیار در هفت رشته رادیولوژی، داخلی، جراحی عمومی، چشم پزشکی، اطفال، روان پزشکی و طب اورژانس وارد مطالعه شدند. از پرسشنامه پنج سوالی سبک یادگیری کلب Kolb learning style Inventory) ) بهره‌گیری شد. داده ‌ ها پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS version 18 شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها : هفتاد وسه دستیار به پرسشنامه پاسخ دادند ( میزان پاسخ دهی=65%). در اکثر رشته ها به جز داخلی بیشترین سبک یادگیری افراد جذب کننده و سپس سبک یادگیری هم گرا بود و در دستیاران رشته داخلی بیشترین آن هم گرا و سپس جذب کننده بود. نتیجه‌گیری: با توجه به استفاده سبک‌های یادگیری جذب کننده و هم گرا در بین دستیاران، روش های آموزشی چون سخنرانی، دیاگرام ها و دسته نوشته‌های استاد باید مورد توجه قرار گیرد.