ارتباط پلی‌مورفیسم‌های ژنتیکی پذیرنده شبه Toll 4 (TLR4) و استعداد ابتلا به سل ریوی

Abstract

زمینه و هدف: TLR2 و TLR4 اعضایی از خانواده پذیرنده‌های شبه Toll بوده و نقش مهمی را در شناسایی و متعاقب آن پاسخ ایمنی علیه مایکوباکتری‌ها ایفا می‌کنند. 2 پلی‌مورفیسم فونکسیونل برای ژن‌های TLR2 (Arg677Trp CàT, Arg753Gln GàA) و TLR4 (Asp299Gly AàG Thr399Ile CàT) با اثر منفی بر عملکرد آنها مرتبط بوده‌اند، از اینرو ممکن است پاسخ ایمنی ذاتی میزبان در برابر مایکوباکتری‌ها را تحت تأثیر قرار دهند. هدف از این مطالعه بررسی واریانت‌های ژنتیکی TLR2 و TLR4 در جمعیتی از بیماران ایرانی مبتلا به سل ریوی و مقایسه آنها با افراد سالم بوده است.روش بررسی: بر روی 96 بیمار و 122 فرد شاهد سالم یک مطالعه "مورد-شاهد" انجام شد. روش تعیین ژنوتایپ بر پایه یک تکنیک جدیدPCR-SSP صورت گرفت. توزیع آللی و ژنوتایپی پلی مورفیسم های مذکور توسط آزمون دقیق فیشر در گروه های بیماران و افراد کنترل مقایسه شدند. یافته‌ها: فراوانی آلل‌های واریانت TLR4 (Gly299 وIle399) در بیماران به صورت معنی‌داری بیشتر از افراد گروه کنترل بود (028/0=P value، 66/2= OR، 9/2% vs 3/7% : Gly299 و 022/0= P value، 26/5=OR، 8/0% vs 2/4% : Ile399). در مورد پلی‌مورفیسم Arg753Gln ژنTLR2، هیچ تفاوت معنی‌داری بین گروه شاهد و بیمار مشاهده نشد (05/0<p ؛ 0% vs 8/0%). )پلی‌مورفیسم دیگر TLR2 (Arg677Trp) نیز در هیچ کدام از موارد مورد مطالعه یافت نگردید.نتیجه‌گیری: نتایج ما نشان می‌دهند که پلی‌مورفیسم‌های ژنتیکی TLR4 ممکن است درخطر ایجاد بیماری سل پس از مواجهه با مایکوباکتریوم مؤثر باشند. علاوه بر این فراوانی بسیار کم واریانت های ژنتیکی TLR2 نیز در جمعیت ایرانی آشکار گردید.