نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorسمیعی, فرهادfa_IR
dc.contributor.authorدهقان‌منشادی, حمیدرضاfa_IR
dc.contributor.authorجابری, رامینfa_IR
dc.contributor.authorشرفی, علی اکبرfa_IR
dc.contributor.authorمیثمی, علی پاشاfa_IR
dc.contributor.authorقرائتی, حسینfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:00:17Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:00:18Z
dc.date.available1399-08-23T09:00:17Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:00:18Z
dc.date.issued2006-03-01en_US
dc.date.issued1384-12-10fa_IR
dc.identifier.citationسمیعی, فرهاد, دهقان‌منشادی, حمیدرضا, جابری, رامین, شرفی, علی اکبر, میثمی, علی پاشا, قرائتی, حسین. (1384). بررسی دوز رکتوم و مقایسه دوزیمتری In-vivo با دوز بدست آمده از روش Planning در بیماران مبتلا به کارسینوم سرویکس و اندومتر که درمان براکی‌تراپی دریافت نموده‌اند. مجله علوم پزشکی رازی, 12(49), 89-96.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-545-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/594579
dc.description.abstract    زمینه و هدف: براکی‌تراپی داخل حفره‌ای در کانسرهای دستگاه تناسلی زنان بر دو پایه استوار است: یکی توزیع دوز مناسب و بالا در منطقه هدف درمان و دیگری گرادیان و افت دوز شدید در منطقه خارج از هدف درمان و بخصوص مناطق آسیب‌پذیر رکتوم یا مثانه. هــدف از ایــن مطالعه، کنترل کیفی سیستم طراحی درمان به روش In-vivo Dosimetry با استفاده ازTLD-100 (Thermolluminecent Dosimeter) در نقاط رفرانس رکتوم (توصیه ICRU-38=International Committe of Radiological Protection and Unit) می‌باشد. روش بررسی: برای دوزیمتری از تراشه‌های LiF(Littium Fluraid) معروف به TLD-100 استفاده شد. همچنین مقدار دوز جذبی در نقاط رکتوم به ترتیب ازبالا: R3، R1، R2 و R4 بر روی 33 بیمار مبتلا به کارسینوم سرویکس و اندومتر در Stage1-3که کاندید درمان براکی‌تراپی به روش MDR(Medium Dose Rate) بودند، با قرار دادن 2 عدد TLD در هر نقطه انجام پذیرفته و با دوز پلانینگ بدست آمده در همان نقاط مقایسه گردید. این مطالعه به صورت توصیفی انجام پذیرفته و روشهای آماری بکار گرفته شده در این تحقیق، رگرسیون خطی، آنالیز واریانس، آزمون t-test، آزمون Chi-Square و نمودارهای پراکنش و رگرسیونی بوده است. یافته‌ها: متوسط میانگین‌های دوز اندازه‌گیری شده TLDها در تمام نقاط، معادل(214=SD)580 سانتی‌گری و متوسط دوزهای بدست آمده از روش پلانینگ در تمام نقاط رکتوم معادل (245=SD)654 سانتی‌گری بوده است. ملاحظه می‌شود که دوز محاسبه شده در روش پلانینگ بطورقابل ملاحظه‌ای بیش‌تر از دوز اندازه‌گیری شده توسط TLDها است(001/0PValue<). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده و در محدوده مطالعه شده(1200-300 سانتی‌گری)، می‌توان دوز جذبی واقعی رکتوم(Y) را از روش پلانینگ با استفاده از فرمول زیر با ضریب اطمینان(66%=R2) محاسبه نمود که در آن X، دوز محاسبه شده از روش پلانینگ می‌باشد: 5/118+X7/0Y=. دوز میانگین TLDبا هیچ کدام از پارامترهای سن، Dose Rate، دوزتوتال، قطر قدام و خلف بیمار،Stage بیماری و فاصله نقاط رکتوم از مرکز توزیع دوز(LR=Length From Reference Point) ارتباط معنی‌داری نداشته اســت. تفــاوت بین میانگین TLDها و دوز پلانینــگ بر اساس نوع اپلیکاتور بکار برده شده متفاوت بوده، به گونــه‌ای کــه مقــدار اختلاف در اپلیکاتورهای تانــدم/اوویید(009/0PValue<) و اوویید(002/0PValue<) بیش‌تراز اپلیکاتور سیلندر بوده است.fa_IR
dc.format.extent387
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectبراکی‌تراپی داخل حفره‌ایfa_IR
dc.subjectدوز پلانینگfa_IR
dc.subjectدوزیمتری In-Vivofa_IR
dc.subject– تی ـ ال ـ دی ـ 100fa_IR
dc.subjectکارسینوم سرویکسfa_IR
dc.subjectکارسینوم اندومترfa_IR
dc.titleبررسی دوز رکتوم و مقایسه دوزیمتری In-vivo با دوز بدست آمده از روش Planning در بیماران مبتلا به کارسینوم سرویکس و اندومتر که درمان براکی‌تراپی دریافت نموده‌اندfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume12
dc.citation.issue49
dc.citation.spage89
dc.citation.epage96


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد