مقایسه اثربخشی داروی پالنسترون با اندانسترون در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی در بیهوشی عمومی: یک مطالعه متاآنالیز و مرور سیستماتیک

Abstract

زمینه و هدف:

تهوع و استفراغ یکی از عوارض ناخوشایند پس از اعمال جراحی است، که در بیشتر از 30% بیماران رخ می­دهد. از آنجا که داروهای آنتاگونیست سروتونین کاربرد وسیعی در پیشگیری از بروز تهوع و استفراغ بعد از عمل دارند، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی دو داروی این گروه یعنی اندانسترون و پالنسترون انجام شد.

مواد و روش­ها:

مطالعه حاضر یک مرور نظام­مند به­همراه متاآنالیز می­باشد. جستجو در پایگاه­های مرور کاکرین، پاب مد، کلینیکال کی، سی آر دی به­روی مقالات کارآزمایی بالینی تصادفی که دو داروی پالنسترون و اندانسترون را از نظر بروز تهوع و بروز استفراغ در بیماران تحت اعمال جراحی با بیهوشی عمومی مورد مقایسه قرار داده بودند، انجام گرفت و در انتها، 8 مطالعه وارد متاآنالیز شد. در برآورد خطر کلی، خطر نسبی محاسبه و جهت تحلیل داده‌­ها، از نرم‌افزار آماری STATA13 استفاده شد.

یافته­ ها:

تعداد نمونه­ها در تمامی مقالات 739 بیمار بود، که بررسی بروز تهوع و استفراغ تا 24 ساعت پس از عمل در حالت اثرات ثابت بر روی 389 نفرانجام گرفت. تحلیل نتایج بین 0 تا 24 ساعت نشان داد که پالنسترون موجب کاهش50% بروز تهوع و کاهش 79% بروز استفراغ نسبت به اندانسترون می­شود(001/0=p).

نتیجه­ گیری:

تحلیل نتایج مربوط به اثربخشی داروی پالنسترون و اندانسترون در 24 ساعت پس از اعمال جراحی با دوز 075/0 میلی­گرم پالنسترون در برابر 4 میلی­گرم اندانسترون نشان داد که پالنسترون اثربخشی بیشتری در کاهش بروز تهوع و بروز استفراغ در بیماران نسبت به اندانسترون دارد.