تأثیر افزوده شدن اپی نفرین به لیدوکایین 5% در بی حسی نخاعی بیماران سزارینی مراجعه کننده به بیمارستان مصطفی خمینی (ره) ایلام

Abstract

زمینه و هدف : یکی از اعمال جراحی شایع در زنان، سزارین است . از این­رو، انتخاب تکنیک بیهوشی کم خطر، مطلوب و مقرون به صرفه برای مادر و نوزاد حایز اهمیت است . از روش­های بیهوشی سزارین، می­توان بی­حسی نخاعی را نام برد . باید از داروهای دارای قابلیت­های بهتر با کمترین آسیب ممکن استفاده کرد . از جمله مواد افزودنی به بیحس­کننده­های موضعی جهت انجام بی­حسی نخاعی، " اپی­نفرین " است که یک منقبض کننده عروقی است که از آن برای افزایش شدت و مدت بی­دردی، به همراه بی­حس کننده­های موضعی استفاده می­شود . مواد و روش­ها : این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور می­باشد . 60 بیمار زن به دو گروه دریافت کننده لیدوکایین به تنهایی و لیدوکایین همراه با اپی­نفرین تقسیم شدند ( گروه1 : 60 میلی­گرم لیدوکایین 5 % (2/1 میلی­لیتر ) و گروه 2 : 60 میلی­گرم لیدوکایین 5 % (2/1 میلی­لیتر ) همراه با 2/0 میلی­گرم اپی­نفرین) . پس از آن متغیرهایی همچون: فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، ضربان قلب بیمار، تعداد تنفس و اشباع اکسیژن خون شریانی که توسط پالس اکسیمتری اندازه­گیری شد، سطح بلاک حسی بیمار، سطح بلاک حرکتی و سطح بلاک سمپاتیک بیمار، آپگار دقایق 1 و 5 نوزاد و عوارض احتمالی همراه داروهای بیهوشی ثبت گردید . در آخر یافته­ها بر­اساس روش­های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . یافته­ها: میانگین ضربان قلب در دقیقه 5 در دو گروه لیدوکائین 5 % و لیدوکائین 5 % همراه با اپی­نفرین به ترتیب 51/31 ± 8/101 و 04/25 ± 4/107 بود که از نظر آماری ارتباط معناداری وجود داشت (05/0> P ). میزان گسترش داروی تزریق شده، در دو گروه از لحاظ آماری تفاوت معنی­داری داشته است (04/0> P )، به­طوری­که در گروه لیدوکایین بالا رفتن سطح بلاک حسی شایع­تر بوده است . اختلاف سطح بلاک حسی و سمپاتیک در دقیقه 5 و 15 در دو گروه از لحاظ آماری معنی­دار می­باشد (05/0 p< ). در گروه لیدوکائین % 5 افراد افت فشار بیشتری(3/83%) نسبت به گروه لیدوکائین 5 % همراه با اپی­نفرین (3/63%) داشتند ولی بین افت فشار در دو گروه رابطه معناداری وجود نداشت (08/0 > p ). نتیجه­گیری: بر­اساس مطالعه انجام گرفته می­توان گفت که تداوم بلاک حسی، حرکتی و سمپاتیک در گروه دریافت کننده لیدوکایین همراه با اپی­نفرین بیشتر از گروه دریافت کننده لیدوکایین به تنهایی است و در این حالت نیاز به استفاده از داروهای بیهوشی اضافی جهت انجام سزارین به نحو زیادی منتفی است . در واقع این مسئله بیانگر طولانی شدن اثر لیدوکایین در اثر افزودن اپی­نفرین می­باشد .