بررسی اثر بخشی لیزر درمانی کم توان درسندرم درد مایوفیشیال و بیماری فیبرومیالژی: مروری بر مقالات

Abstract

زمینه و هدف:سندرم درد مایوفیشیال و سندرم فیبرومیالژی دو اختلال بالینی دردناک ناشی از بافت‌های نرم هستند که هر متخصص درد در زمینه کاری خود باید با آن آشنایی داشته باشد. از میان روش‌های درمانی غیردارویی، لیزردرمانی یکی از راه­کارهایی است که استفاده از آن بسیار بحث برانگیز است. از این رو، این ­مقاله مروری، به هدف بررسی نتایج پژوهش­های انجام شده درمورد اثر بخشی لیزر در دو بیماری فوق، مورد مطالعه قرار گرفته است.روش بررسی:چون روش مطالعه مرور بر مقالات1 بود. در این مطالعه، تعداد34 مقاله که بین سال‌های 2000 تا 2010 به چاپ رسیده بود، انتخاب شد. برای آنکه در طی بررسی مقالات دچار تورش2 بررسی نشویم، از انتخاب مطالعاتی که فقط از مجلات مربوط به انجمن‌های لیزردرمانی بود پرهیز کردیم و از ژورنال‌های معتبر رشته های گوناگون پزشکی بهره بردیم.درطی مطالعه، روش کار، نتایج، بحث و نتیجه‌گیری های مقالات را بررسی وسرانجام مجموعه گرد آوری شده را مورد بحث قرار دادیم.یافته­ها:در جمع‌بندی نتایج حاصل از بررسی 34 مقاله ، در مورد معیار درد، 13مقاله اثرات مفید ضد درد لیزر را در سندرم درد مایوفیشیال و فیبرومیالژی پشتیبانی می­کند، در 12 مقاله تفاوتی بین لیزردرمانی و پلاسبو گزارش نشده است و در 9 مقاله نیز معیارهایی به جز درد بررسی شدند. در مورد اثر لیزردرمانی کم‌توان روی تعداد نقاط ماشه­ای، در 17 مطالعه انجام شده تمرکز ویژه‌ای روی این نقاط نداشته‌اند. در 2 مطالعه اثرات لیزر نسبت به پلاسبو برتری داشته است و در 5 مطالعه تفاوت عمده‌ای گزارش نشده بود. در مورد اثر لیزر روی افزایش آستانه درد در این نقاط در 6 مطالعه لیزر نسبت به پلاسبو برتری داشته است، در 4 مطالعه تفاوت بارزی بین لیزر و پلاسبو گزارش نشده بود و در 14 مطالعه صرفاً روی این معیار بحث نشده بود.در مورد اثرات لیزر روی کیفیت زندگی، 10 مطالعه اثرات سودمند لیزر را گزارش کرده بودند، در 7 مطالعه تفاوتی در عملکرد وجود داشت و در 7 مطالعه پارامتر یاد شده اندازه‌گیری نشده بود. در یک مطالعه نیز اثر لیزر روی سطوح میانجی‌های شیمیایی مربوط به درد مانند سروتونین ، 5- هیدروکسی تریپتوفان و 5- هیدروکسی ایندول استیک اسید مطالعه شده بود که افزایش مواد فوق را گزارش کرده بود ، که به نفع اثرات سودمند لیزر بود.نتیجه‌گیری: از بین 34مقاله بررسی شده، 15 مقاله اثرات مفید لیزر را در کاهش درد و حساسیت نقاط ماشه‌ای و بهبود عملکرد و کیفیت زندگی گزارش کرده بودند، در 6 مقاله لیزردرمانی نسبت به روش‌های مرسوم برتری نداشت و در سه مقاله نیز به عنوان یک روش کمکی پیشنهاد شده بود. در مجموع لیزردرمانی کم‌توان به عنوان روشی کمکی در روش‌های مرسوم درمان درد سندرم مایوفیشیال و فیبرومیالژی با توجه به بی‌خطر بودن و ارزان بودن آن می‌تواند پیشنهاد شود و همچنین مطالعات بیشتری برای زمینه‌های دیگر استفاده از لیزر در درمان درد پیشنهاد می‌شود.