بررسی تاثیر اکسیژن تراپی با ماسک ونچوری و ماسک CPAP بر تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی سزارین

Abstract

زمینه و هدف: تهوع و استفراغ یکی از شایع ترین و آزار دهنده ترین عوارض بعد از عمل جراحی است از این رو این مطالعه با هدف بررسی تاثیر اکسیژن تراپی با ماسک ونچوری و ماسک CPAP بر تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی سزارین انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی دو سویه کور با طرح دو گروه (مداخله- شاهد) بر روی 90 بیمار کاندید عمل سزارین انتخابی در بیمارستان رازی اهواز انجام شد. بیماران به صورت تدیجی و مبتنی بر هدف در دو گروه مداخله(45) نفر و گروه شاهد (45) نفر قرار گرفتند. افراد در گروه مداخله حین و تا 6 ساعت بعد از عمل اکسیژن با غلظت 100٪ با ماسکCPAP و افراد در گروه شاهد با غلظت معمول 30٪ توسط ماسک ونچوری دریافت نمودند. میزان تهوع بر اساس معیار VAS و دفعات استفراغ از طریق مشاهده امتیاز داده شد. سپس اطلاعات با نرم افزار SPSS19 با آزمون t-test و آزمون کای دو مورد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین شدت تهوع و دفعات استفراغ در دو گروه مداخله و کنترل در همه زمانهای پس از عمل تفاوت معنی داری وجود داردp<0/05. میانگین شدت تهوع و دفعات استفراغ در گروه کنترل بیشتر از مداخله بود که بیانگر تاثیر ماسک cpap نسبت به ماسک ونچوری بر شدت تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی سزارین می باشد. نتیجه گیری: استفاده از اکسیژن با غلظت 100% توسط ماسک cpap، نسبت به ماسک ونچوری با غلظت اکسیژن تحویلی 30% می تواند تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی سزارین را بیشتر کاهش دهد.