بررسی اثر بخشی بوپرنورفین زیر زبانی در کنترل درد بیماران پس از سزارین با روش اسپاینال

Abstract

زمینه و هدف: یکی از چالش های عمده در خصوص جراحی های زنان من جمله سزارین، کنترل درد بعد از عمل محسوب می شود. درد بعد از عمل به عنوان یکی از شایعترین مشکلات در فاز پس از عمل جراحی، می تواند موجب کاهش قابل ملاحظه ای در کیفیت اعمال جراحی همچنین همراه با سایر مشکلات مانند تهوع و استفراغ، هیپوتانسیون و لرز باشد. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر بخشی بوپرنورفین زیر زبانی در کنترل درد بعد از عمل سزارین انجام و به بررسی اثرات آن در میان بیماران می پردازیم. سال بوده و همگی کاندید انجام سزارین را 18-45 روش ها: مطالعه حاضر به روش کارآزمایی بالینی تصادفی و دو سویه کور می باشد. بیماران در رنج سنی بیمار با استفاده از روش نمونه گیری 80 داشتند. پس از اخذ رضایت از بیماران جهت ورود به مطالعه، 1396در بیمارستان علوی شهرستان اردبیل در سال بیمار 40 بیمار دریافت کننده پمپ فنتانیل و قرص پلاسبو، گروه دوم 40 نفره تقسیم بندی شدند. گروه اول، گروه کنترل 40آسان انتخاب و به دو گروه دریافت کننده پمپ نرمال سالین (پلاسبو) و قرص بوپرونورفین زیر زبانی بودند. در گروه کنترل از پمپ جهت تزریق فنتانیل استفاده گردید وانفوزیون ساعت بعد از دوز اول تکرار 12 و 6 ساعت ادامه یافت در گروه دوم (گروه بوپرنورفین ) قرص زیر زبانی بوپرنورفین + پمپ پلاسبو تجویز و آن را 24آن تا ساعت ادامه یافت. سپس نمره درد، میزان تهوع استفراغ، آرام بخشی (از طریق مقیاس آرام بخشی رامسی) و میزان نیاز به مسکن 24کردیم. و این دارو تا و زمان بی دردی پس از عمل (زمان نیاز به اولین مسکن) مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت تمامی اطلاعات بیماران وارد 24 و 12 ،6 ،2 در ساعت های شده و به تحلیل داده ها پرداختیم. SPSS v20 چک لیست های از قبل طراحی شده و تمامی اطلاعات وارد برنامه آنالیز آماری پس از جراحی، در دیگر ساعات مطالعه میزان نمره درد 24 در بیماران نتایج نشان داد که به جز در ساعت VRS نتایج و یافته ها: در بررسی نمره درد بر اساس 2 در دو گروه اختلاف معنی داری را نشان نداد. میزان مصرف مسکن نیز در گروه کنترل بیش از گروه بوپرونورفین بود. در ساعت اولیه پس از جراحی (ساعات ) نیز میزان بروز تهوع و استفراغ در گروه بوپرونورفین به صورت معنی داری کمتر از گروه کنترل بود ولی در دیگر ساعت چنین اختلافی مشاهده نشد. نمره 6و آرام بخشی نیز ارزیابی شد ولی در دو گروه هیچ اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همچنین میزان بروز عارضه جانبی در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بوپرونورفین داروی کارآمدی در کاهش میزان درد پس از جراحی در بیماران پس از جراحی می باشد و با توجه به عوارض بسیار کم آن نیز می توان به صورت روتین در بیماران مورد استفاده قرار گیرد.