مقایسه لارنگوسکوپ میلر و مکین تاش در خارج سازی جسم خارجی از ناحیه هیپوفارنکس به کمک پنس مگیل

Abstract

مقدمه: جسم خارجی در مری میتواند باعث آسیب شود.رایج ترین روش خارج کردن جسم خارجی ازوفاگوسکوپی است ولی در بسیاری موارد در زمان لارنگوسکوپی جسم خارجی در ناحیه هیپوفارنکس قابل میباشد و متخصص بیهوشی به کمک پنس مگیل قادر به خارج سازی جسم خارجی است. در این شرایط لارنگوسکوپی بایستی نمای مناسب و کافی از هیپوفارنکس ایجاد کند.این مطالعه با این هدف طراحی شد تا با مقایسه دو تیغه معمول لارنگوسکوپی شامل میلر و مکین تاش در ایجاد نمای مستقیم هیپوفارنکس و امکان خارج سازی جسم خارجی,روش ارجح را معرفی نماید. روش: بطور تصادفی برای بیمار یکی از دو تیغه میلر یا مکین تاش انتخاب و پس از القا بیهوشی ولارنگوسکوپیو گریدینگ نمای هیپوفارنکس ثبت شد. در این طبقه بندی افزایش گرید نمای هیپوفارنکس با بهبود دید دهانه هیپوفارنکس و امکان بیشتر رویت و خارج سازی جسم خارجی همراه میباشد. پس از لارنگوسکوپی در صورت رویت جسم خارجی اقدام به خارج سازی توسط پنس مگیل شد در غیر اینصورت ازوفاگوسکوپی توسط متخصص گوش و حلق وبینی انجام شد. یافته ها : در 60 بیمار مورد مطالعه با شاخص توده بدنی و یافته های دموگرافیکی سن، جنس و شاخصهای انتروپومتری مشابه میباشد، گرید 4 نمای هیپوفارنکس که دید بهتری برای خروج جسم خارجی ایجاد مینماید در گروه مکین تاش تقریبا 3 برابر تیغه میلر بود(56.7% در مقابل 20 %). در گرید 4 نمای هیپوفارنکس میزان موفقیت تیغه مکین تاش 94.1 % و میلر 50% که این اختلاف از لحاظ اماری معنی دار میباشدp=0.04 . بطور کلی میزان نسبی موفقیت درمکینتاش نسبت به میلر4.3 برابر و فاصله اعتماد 95%(14.5-1.3) میباشد. نتیجه‌گیری: مقایسه نمای هیپوفارنکس و میزان موفقیت در خروج جسم خارجی با استفاده از دو نوع تیغه میلر و مکین تاش، نشان داد گرید 4 نمای هیپوفارنکس که دید بهتری برای خروج جسم خارجی ایجاد مینماید در گروه مکین تاش بیش از تیغه میلر بوده است. لذا تیغه مکین تاش نمای بهتری از هیپوفارنکس و دهانه مری بصورت باز یا بسته ایجاد کرد که این شرایط برای رویت و خارج سازی جسم خارجی موقعیت مطلوب تری فراهم مینماید. در مقایسه میزان موفقیت بر حسب گرید و تیغه لارنگوسکوپ مشاهده شد بیشترین شانس موفقیت در خارج سازی جسم خارجی در گرید 4 و بکمک تیغه مکین تاش بدست آمده است. در بررسی کلی میزان موفقیت مکینتاش نسبت به میلر بیشتر بود. نتایج بیانگر این بوده است که در مدل نهایی عامل پیش بینی کننده میزان موفقیت ، وسیله بکار برده شده (نوع تیغه لارنگوسکوپ) و گرید لارنگوسکپی بوده است.