| dc.contributor.author | دهقان, محمد | fa_IR |
| dc.contributor.author | اکبری, نگین | fa_IR |
| dc.contributor.author | البرزی, نازیلا | fa_IR |
| dc.contributor.author | نجفی, لیلی | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T08:28:18Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T08:28:19Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T08:28:18Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T08:28:19Z | |
| dc.date.issued | 2008-09-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1387-06-11 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | دهقان, محمد, اکبری, نگین, البرزی, نازیلا, نجفی, لیلی. (1387). مقایسه دوز واحد فلوکونازول خوراکی در برابر کرم کلوتریمازول موضعی در بیماران مبتلا به پیتریازیس ورسیکالر. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 8(3), 246-249. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2228-7280 | |
| dc.identifier.issn | 2228-7299 | |
| dc.identifier.uri | http://jarums.arums.ac.ir/article-1-310-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/592092 | |
| dc.description.abstract | زمینه و هدف: هر چند روشهای درمانی متعددی برای بیماری پیتریازیس ورسیکالر وجود دارد ولی اطلاعات کافی در مورد استفاده از روش های جدید درمان موضعی و سیستمیک ناکافی است. در این مطالعه، اثر کلوتریمازول موضعی در برابر فلوکونازول سیستمیک در درمان بیماری پیتریازیس ورسیکالرمورد ارزیابی قرار گرفت. روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور ((double-blind randomized clinical trial بود که در کلینیک پوست بیمارستان 5 آذر گرگان از اردیبهشت 1385 تا خرداد 1386 انجام گرفت. 120 بیمار به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: در گروه اول، بیماران تحت درمان با دوز واحد کپسول فلوکونازول (mg400) و دارونمای کرم کلوتریمازول قرار گرفتند. در گروه دوم بیماران با کرم کلوتریمازول (دو بار در روز) و دارونمای کپسول فلوکونازول درمان شدند. دوره درمان 2 هفته در نظر گرفته شد. بیماران 2، 4 و 12 هفته بعد از درمان از نظر پاسخ بالینی ارزیابی شدند.یافته ها: در گروه یک50 و در گروه دوم 55 بیمارمورد ارزیابی قرار گرفتند که بعد از 2 هفته، میزان پاسخ بالینی در گروه دوم 49/1% در مقایسه با گروه اول 30% بیشتر بود (p=0/16). بعد از 4 هفته، 41 بیمار (81/2%) از گروه اول و 52 مورد (94/9%) از گروه دوم به طور کامل عاری از ضایعات بودند (p=0/044). عود در گروه اول 6% و در گروه دوم 18/2% بود. هیچ عارضه جانبی در 2 گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: در این مطالعه، پاسخ بالینی هفته چهارم در گروه کلوتریمازول بیشتر از فلوکونازول بود. عود در هفته 12 بعد از درمان با فلوکونازول خوراکی کمتر از کرم کلوتریمازول مشاهده شد | fa_IR |
| dc.format.extent | 119 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی اردبیل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Journal of Ardabil University of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | فلوکونازول | fa_IR |
| dc.subject | کلوتریمازول | fa_IR |
| dc.subject | پیتریازیس ورسیکالر | fa_IR |
| dc.subject | تخصصي | fa_IR |
| dc.title | مقایسه دوز واحد فلوکونازول خوراکی در برابر کرم کلوتریمازول موضعی در بیماران مبتلا به پیتریازیس ورسیکالر | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله اصیل | fa_IR |
| dc.citation.volume | 8 | |
| dc.citation.issue | 3 | |
| dc.citation.spage | 246 | |
| dc.citation.epage | 249 | |
