| dc.contributor.author | پارسا, سودا | fa_IR |
| dc.contributor.author | الطافی, داور | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T08:27:40Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T08:27:41Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T08:27:40Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T08:27:41Z | |
| dc.date.issued | 2014-09-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1393-06-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | پارسا, سودا, الطافی, داور. (1393). بررسی مقایسه ای تغییرات پتانسیل برانگیخته بینایی در بیماران مبتلاء به میگرن کلاسیک و شایع با گروه شاهد. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 14(3), 249-256. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2228-7280 | |
| dc.identifier.issn | 2228-7299 | |
| dc.identifier.uri | http://jarums.arums.ac.ir/article-1-689-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/592042 | |
| dc.description.abstract | زمینه و هدف: میگرن دومین علت شایع سردرد میباشد و حدود 15% زنان و 6% از مردان را مبتلا میکند. سر درد میگرنی، دورهای بوده و معمولاً یک طرفه و با کیفیت ضرباندار میباشد و اغلب با تهوع و استفراغ، فنوفوبی (حساسیت به صدا)، فتوفوبی و بیحالی همراه است. حملات میگرنی در حدود 20-15 درصد بیماران با اورای بینایی یا علایم نورولوژیک دیگر شروع میشود. هنوز یک آزمون تشخیصی دقیق و کاربردی در این بیماران شناخته نشده است و تشخیص عموماً بالینی و براساس رد سایر علل است. هدف از این مطالعه، بررسی نقش VEP (پتانسیل برانگیخته بینایی) در پیگیری بیماران مبتلا به میگرن و نیز کمک به شناخت تاثیرات میگرن شایع و کلاسیک بر روی الکتروفیزیولوژی سیستم بینایی و درک پاتوفیزیولوژی علایم نورولوژیک میگرن می باشد. روش کار: در این مطالعه، 44 بیمار مبتلا به میگرن که شامل 28 فرد مبتلا به میگرن شایع و 16 فرد مبتلا به میگرن کلاسیک بود از دی ماه 1391 تا خرداد 1392 در بیمارستان علوی اردبیل و مطب متخصص بیماریهای مغز و اعصاب با 16 فرد سالم (به عنوان گروه شاهد) تحت بررسی آزمون پتانسیل برانگیخته بینایی قرار گرفتند. میانگین امواج p100 Latency و P100- N140 Amplitude تعیین و بین 3 گروه مقایسه شد. یافته ها: میانگین P100 Latency گروه میگرنی به طور چشمگیری بیشتر از افراد سالم بود، میانگین P100-N140 Amplitude گروه میگرنی کمتر از گروه کنترل بود، میانگین P100-N140 Amplitude گروه شایع بیش از گروه کلاسیک بود. نتیجه گیری: با وجود تفاوتها در نتایج آزمون VEP ، میتوان از VEP به عنوان آزمون یاری کننده در تشخیص میگرن و نیز به عنوان تأییدی برای افتراق میگرن شایع و کلاسیک اشاره کرد که می تواند به عنوان ابزاری در تعیین شدت میگرن و نیز پارامتری جهت تاثیرات الکتروفیزیولوژیک آن استفاده شود. ولی با این وجود نیازمند بررسیهای دقیق تری در این زمینه می شد. | fa_IR |
| dc.format.extent | 125 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی اردبیل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Journal of Ardabil University of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | میگرن شایع | fa_IR |
| dc.subject | میگرن کلاسیک | fa_IR |
| dc.subject | پتانسیل برانگیخته بینایی ( VEP) | fa_IR |
| dc.subject | تخصصي | fa_IR |
| dc.title | بررسی مقایسه ای تغییرات پتانسیل برانگیخته بینایی در بیماران مبتلاء به میگرن کلاسیک و شایع با گروه شاهد | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله اصیل | fa_IR |
| dc.citation.volume | 14 | |
| dc.citation.issue | 3 | |
| dc.citation.spage | 249 | |
| dc.citation.epage | 256 | |
