نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorرحیم زاده, مریمfa_IR
dc.contributor.authorپیردل, لیلاfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T08:27:36Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T08:27:37Z
dc.date.available1399-08-23T08:27:36Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T08:27:37Z
dc.date.issued2018-03-01en_US
dc.date.issued1396-12-10fa_IR
dc.identifier.citationرحیم زاده, مریم, پیردل, لیلا. (1396). اثر اینترفرون گاما بر بیان ژن‌های CD39 و CD73 در سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون بند ناف انسانی. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 18(1), 108-119. doi: 10.29252/jarums.18.1.108fa_IR
dc.identifier.issn2228-7280
dc.identifier.issn2228-7299
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.29252/jarums.18.1.108
dc.identifier.urihttp://jarums.arums.ac.ir/article-1-1529-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/592037
dc.description.abstractزمینه و هدف: سلول­های بنیادی مزانشیمی به عنوان سلول­های با ایمونوژنیسیته پایین و تعدیل کننده ایمنی شناخته شده­اند. مواجهه سلول­های بنیادی مزانشیمی با اینترفرون گاما (IFN-g) ممکن است ویژگی­های تعدیل­کنندگی این سلول­ها را تحت تاثیر قرار دهد. در مطالعه حاضر، میزان بیان اکتونوکلئوتیدازهای CD39 و CD73 تولیدکننده آدنوزین به عنوان مهارکننده ایمنی در سلول­های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون کشت شده در حضور و غیاب INF-γ بررسی شد. روش کار: در این مطالعه تجربی، سلول­های بنیادی مزانشیمی از ژله وارتون بندناف انسان استخراج، کشت و تکثیر داده شدند. شناسایی فنوتیپ این سلول­ها از طریق آنالیز فلوسایتومتری مارکرهای سطحی آنها صورت گرفت. سپس سلول­های بنیادی مزانشیمی کشت داده شده با اینترفرون گاما تیمار شدند. پس از گذشت 24 ساعت بیان CD39 و CD73 با استفاده از روش qPCR در سلول­های کنترل و سلول­های تیمار شده با IFN-g بررسی شدند. یافته­ها: آنالیز فلوسایتومتری سلول­های بنیادی با مورفولوژی شبیه سلول­های فیبروبلاستی نشان‫دهنده بیان مارکرهای سطحی CD105 و CD73 در این سلول­ها بود. داده­های qPCR نشان داد که بیان CD39 در مواجهه با IFN-g نسبت به حالت بدون مواجهه به صورت معنی­داری افزایش یافته است، در حالی‫که بعد از تیمار با IFN-g در سطح بیان CD73 بین سلول­های کنترل و سلول­های تیمار شده تفاوت معنی­داری مشاهده نشد. نتیجه­ گیری: نتایج نقش احتمالی اینترفرون گاما در ایجاد ظرفیت تعدیل ایمنی سلول­های بنیادی مزانشیمی را نشان می­دهد که ممکن است از طریق بیان ژن­های هدف نمایان شود و این می بایست مورد مطالعه قرار گیرد.fa_IR
dc.format.extent247
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ardabil University of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.29252/jarums.18.1.108
dc.subjectسلول های بنیادی مزانشیمیfa_IR
dc.subjectاینترفرون گاماfa_IR
dc.subjectآدنوزینfa_IR
dc.subjectCD39fa_IR
dc.subjectCD73fa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleاثر اینترفرون گاما بر بیان ژن‌های CD39 و CD73 در سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون بند ناف انسانیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست شناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه پزشکی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایرانfa_IR
dc.citation.volume18
dc.citation.issue1
dc.citation.spage108
dc.citation.epage119


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد