ردیابی ژن‫های blaPER، blaGES و blaVEB در ایزوله‫های شیگلا سونئی جداسازی‫شده از بیماران مبتلا به اسهال و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی

Abstract

زمینه و هدف: گونه های شیگلا یکی از عوامل شایع اسهال خونی و گاهی مرگ و میر به خصوص در کودکان و افراد دارای نقص ایمنی می‫باشد. تنوع عوامل ایجاد کننده بیماری (گونه های شیگلا) و بروز مقاومت دارویی، انتخاب آنتی بیوتیک مناسب برای درمان شیگلوزیس را با مشکل مواجه می‫سازد. یکی از عوامل مهم بروز مقاومت در ایزوله های شیگلا حضور ژن‫های بتالاکتامازهای وسیع الطیف (ESBL) می‫باشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی ژن‫های blaPER، blaGES و blaVEB در ایزوله‫های شیگلا سونئی جداسازی شده از بیماران مبتلا به اسهال با روش Multiplex-PCR و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی این جدایه ها بود. روش کار: تعداد 60 نمونه ایزوله شیگلا سونئی از بیمارستان‫ها و آزمایشگاه‫های تشخیص طبی کرمان در گروه‫های سنی مختلف جمع آوری و در محیط­های اختصاصی کشت داده و با آزمون‫های بیوشیمیایی تایید شد. حضور ژن‌های blaPER، blaGES و blaVEB با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و با روش Multiplex-PCR مورد بررسی قرار گرفت. آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها با روش دیسک دیفیوژن و بر اساس موسسه استاندارد آزمایشگاهی و بالینی انجام شد. یافته ها: نتایج Multiplex-PCR نشان داد 3 نمونه دارای ژن blaPER بودند، اما هیچکدام دارای ژن‫های blaVEB یا blaGES نبودند. همچنین در نتایج آنتی بیوگرام مشخص شد که بیشترین مقاومت به آنتی بیوتیک آموکسی سیلین کلاوونیک اسید (53/3%) و بیشترین حساسیت به آنتی بیوتیک تتراسایکلین (85%) بود. نتیجه گیری: نتایج آزمایشات نشان دهنده حضور ژن blaPER در ایزوله های شیگلا سونئی و مقاومت بالای ایزوله ها به آنتی‫بیوتیک‫های آموکسی سیلین کلاوونیک اسید و سفتریاکسون بود. به همین جهت مراقبت‌های دقیق پزشکی و استفاده صحیح و به موقع از آنتی‌بیوتیک‌های مناسب جهت جلوگیری از شیوع ایزوله های مقاوم ضروری می‫باشد.