اثر سمیت توأم پکلی تاکسل و سیلیبینین بر روی رده سلول سرطانی آندومتر

Abstract

زمینه و هدف: در میان بدخیمیهای زنان، سرطان آندومتر چهارمین علت شایع مرگ و میر ناشی از سرطان در سراسر جهان میباشد. پکلی تاکسل، یک داروی شیمی درمانی میباشد که در درمان سرطان آندومتر از آن استفاده میشود. درمان تومورهای سرطانی با استفاده از پکلی تاکسل باعث القای آپوپتوز میشود ولی این دارو نیز با عوارض جانبی جدی همراه میباشد. بنابراین جستجو برای رژیمهای شیمی درمانی امن تر و موثرتر ضروری به نظر میرسد. سیلیبینین عصاره گیاهی خار مریم میباشدکه اثر آنتی اکسیدانی آن در برابر برخی سرطانها مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر استفاده توأم دو داروی سیلیبینین و پکلی تاکسل بر روی رده سلولی سرطان آندومتر میباشد.

روش کار: رده سلولیHela داخل فلاسکهای cm2 25 در محیط کشت 1640RPMI- به همراه 10٪ سرم جنین گاوی (FBS) کشت داده شد. پس از آن تعداد سلولهای زنده توسط روش تریپان بلو محاسبه شد و داخل پلیتهای 96 خانه کشت داده شدند و سپس چاهکها بوسیله سیلیبینین، پکلی تاکسل و ترکیب توأم سیلیبینین و پکلی تاکسل تیمار شدند و یک گروه نیز بدون دارو بعنوان کنترل منفی در نظر گرفته شد. روش MTT به منظور بررسی سمیت سلولی تیمارهای مختلف، بر روی سلولها مورد استفاده قرار گرفت.

یافته ها: 48 ساعت پس از تیمار، ترکیب توأم سیلیبینین و پکلی تاکسل رشد سلولها را بصورت معنی داری نسبت به گروههای دیگر مهار کرد (0.05p<). مقادیر IC50 داروی پکلی تاکسل 0.006 میکرومولار و سیلیبینین250 میکرومولار در زمان 48 ساعت پس از تیمار بود.

نتیجه گیری: ترکیب توأم سیلیبینین و پکلی تاکسل رشد سلولهای سرطانی را مهار کرد. با این حال، نیاز به بررسی بیشتر در شرایط آزمایشگاهی در زمانبندیهای مختلف ضروری به نظر میرسد.