نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorاناری, حسنfa_IR
dc.contributor.authorصالح‌زاده, فرهادfa_IR
dc.contributor.authorمیرمحمدی, رامینfa_IR
dc.contributor.authorمنشاری, سیمینfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T08:25:49Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T08:25:50Z
dc.date.available1399-08-23T08:25:49Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T08:25:50Z
dc.date.issued2007-04-01en_US
dc.date.issued1386-01-12fa_IR
dc.identifier.citationاناری, حسن, صالح‌زاده, فرهاد, میرمحمدی, رامین, منشاری, سیمین. (1386). ارزیابی مقایسه ای نتایج رادیو گرافی و سونوگرافی مفاصل هانش در 100 شیرخوار با یافته های بالینی مشکوک به در رفتگی. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 7(1), 15-21.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7280
dc.identifier.issn2228-7299
dc.identifier.urihttp://jarums.arums.ac.ir/article-1-396-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/591899
dc.description.abstract  زمینه و هدف: دررفتگی مادرزادی مفصل ران از جمله اختلالات مادرزادی مفصلی است که به علت خارج ماندن سر استخوان فمور از حفره استابولوم ایجاد می‌شود. تشخیص به موقع این ناهنجاری مهم بوده و در صورت عدم تشخیص به موقع شیرخوار مبتلا به یک عارضه جبران‌ناپذیر و گاهی معلولیت برای تمام عمر می‌شود. برای تشخیص این نا‌هنجاری امروزه روش های جدید تشخیصی نظیر سونوگرافی پیشنهاد شده است. روش های مرسوم قبلی استفاده از معاینه بالینی و رادیوگرافی بود. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه‌ای نتایج ارزیابی دررفتگی مادرزادی مفصل ران به روش معاینه کلینیکی, سونوگرافی و رادیولوژیک در یکصد شیرخوار که در معاینه بالینی مشکوک به در رفتگی بودند طرح ریزی شد.   روش کار: این مطالعه به صورت تحلیلی- مقطعی و به مدت یکسال از تاریخ 1/5/83 لغایت 1/5/84 در درمانگاه های خصوصی شهر اردبیل انجام شد. در طی این مدت 100 شیرخوار زیر یکسال که با تشخیص احتمالی دررفتگی مادرزادی مفصل ران به صورت بالینی، معرفی شده بودند وارد مطالعه شدند. سپس یک پرسشنامه اطلاعاتی در مورد هر نوزاد تکمیل شد. پس از آن سونوگرافی و رادیوگرافی مفاصل ران انجام گردید و در نهایت، پس از جمع‌آوری اطلاعات نتایج، مورد تجزیه‌ و‌ تحلیل آماری قرار گرفت.   یافته‌ها: از100 شیرخوار مورد بررسی 48% نوزادان دختر و 52% نوزاد پسر بودند و میانگین سنی‌نوزادان 23/7 ± 42 روز بود و در 44% موارد نوزادان فرزند اول خانواده بودند. 58% به زایمان طبیعی و 42% به روش سزارین متولد شده بودند. در 15% موارد پرزانتاسیون بریچ وجود داشت. در 28% موارد یافته‌های مثبت رادیولوژیک و در 56% موارد یافته‌های مثبت سونوگرافی به نفع دررفتگی مادرزادی مفصل ران وجود داشت.   نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد که انجام همزمان معاینه بالینی و سونوگرافی به ویژه در ماه های اول زندگی به تشخیص دقیق و زودرس دررفتگی مادرزادی مفصل ران کمک می‌کند و از طرفی عوارض رادیوگرافی را هم ندارد.fa_IR
dc.format.extent136
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ardabil University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectدررفتگی مادرزادی مفصل رانfa_IR
dc.subjectسونوگرافیfa_IR
dc.subjectرادیوگرافیfa_IR
dc.subjectشیرخوارfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleارزیابی مقایسه ای نتایج رادیو گرافی و سونوگرافی مفاصل هانش در 100 شیرخوار با یافته های بالینی مشکوک به در رفتگیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.citation.volume7
dc.citation.issue1
dc.citation.spage15
dc.citation.epage21


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد